[Εμπιστευτική Επιστολή μεταξύ Αγγέλων] του Γιώργου Τσιτιρίδη
Δεν στο είπα τελικά ποτέ …. Στα 17 με έμαθες να καπνίζω . Camel σκληρό ήταν, Θυμάσαι;Παιδεύτηκα να αποβάλλω την κακία συνήθεια.. μαζί και εσένα. Το έχω ακόμα κρατημένο
το τελευταίο μου πακέτο. Εγώ και εσύ.. κολλητάρια στην μικρή επαρχιακή μας πόλη. Τώρα ούτε που σε βλέπω ποια. Ώρες ώρες το σκέφτομαι και αναρωτιέμαι αν είναι δυνατό. Σε γνώρισα στο σχολείο… όχι δεν ήμασταν συμμαθητές – σε συνεργείο δούλευες – ερχόσουν
για τα κορίτσια.. τις φίλες μου. Αλάνι μηχανόβιος αλλά πάντα χαμογελαστός και ευγενικός. Στην αρχή βγαίναμε σπάνια μέχρι να καταλήξουμε μια μεγάλη τρελοπαρέα. Εσύ θαύμαζες
το γεγονός ότι πήγαινα σχολείο και ήξερα να σου πω τόσα πράγματα. Σε μάγευε να με ακούς
να σε συμβουλεύω.
Είχες ενθουσιαστεί με τα “Κεριά” του Καβάφη, Θυμάσαι; Εγώ πάλι ζήλευατην ανεμελιά και την αθωότητα σου. Μου έφτανε απλά να σε κοιτάζω. Ήμουν για σένα
ο κολλητός σου.. ήσουν για μένα η πρώτη μου αγάπη. Δεν ήξερες ότι είμαι ομοφυλόφιλος. Για τι το ήξερα εγώ; Απλά κάτι αισθανόμουν, αλλά τι ήταν αυτό; Ουτε που ήξερα. Στα χρόνια που περάσανε κοιμηθήκαμε μαζί, κλάψαμε, γελάσαμε, παίξαμε, μαλώσαμε αγαπιόμασταν
πραγματικά … απλά με διαφορετικό τρόπο. Έκανα παρέα με όλες τις γκόμενές σου… ζούσα μέσα από αυτές. Οι γονείς μας … αρχίσανε να βλέπουν αυτή τη σχέση με χαρά στην αρχή
με ανησυχία μετά.. Λες να κατάλαβαν αυτό που εγώ συνειδητοποίησα πολύ μετά και εσύ
δεν νομίζω να κατάλαβες ποτέ; Χαθήκαμε σταδιακά .. εγώ έφυγα για περιπέτειες στην
μεγάλη πόλη. .. ένα βράδυ με πέτυχες στο δρόμο τυχαία. Μια από εκείνες τις σπάνιες φορές
που επιστρέφω …. Μπήκα στο αυτοκίνητο και πήγαμε στο ποτάμι. Είπαμε πραγματικά πολλά.. σχεδόν το αγγίξαμε το θέμα. Δεν τόλμησα να στο πω. Φύγαμε σε χαιρέτησα με μια
αγκαλιά σαν να ήταν η τελευταία φορά. Παντρεύτηκες έκανες παιδιά χώρισες. Δεν σε βλέπω πια..
παρά μόνο όταν θέλω να φέρω κάτι αγνό στο νου μου και σε θυμάμαι
κάθε φορά που διαβάζω τα κεριά του Καβάφη. artworks : Young June Lew
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου