Έχει η Θεσσαλονίκη τοίχος του Βερολίνου;

 Τριάντα  χρόνια μετά την πτώση του τοίχους του Βερολίνου στις 9 Νοεμβρίου 1989 η Ευρώπη και ο κόσμος άλλαξαν για πάντα. Κομμάτια από το περιβόητο τοίχος που σηματοδοτούσε την δύση μιας ζωής και της ανατολή  ενός άλλου κόσμου έγιναν σουβενίρ για τους τουρίστες. Ολόκληρα κομμάτια του εκτίθενται σε μεγάλες πόλεις του κόσμου, στην Ισπανία, Αμερική, Βέλγιο, Αργεντινή, Ισραήλ, Μεξικό και στην Θεσσαλονίκη φυσικά. Βρέθηκα μπροστά του εντελώς τυχαία καθώς περπατούσα στην Β. Όλγας. Αυτή είναι η ιστορία της μεταφοράς του από το Βερολίνο μέχρι την Θεσσαλονίκη

Το  Τείχος του Βερολίνου ανεγέρθηκε ξεκινώντας από το βράδυ  της 12ης Αυγούστου του 1961 από τη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας η οποία θέλησε με αυτό τον τρόπο να βάλει ένα τέλος στην φυγή των κατοίκων  της προς το  Δυτικό Βερολίνο. Το  υπουργικό συμβούλιο της Ανατολικής Γερμανίας πήρε την απόφαση να κλείσουν τα σύνορα της και πραγματικά μια  εβδομάδα αργότερα τα πρώτα πρόχειρα συρματοπλέγματα άρχισαν να αντικαθίστανται από  το τσιμεντένιο τοίχος. Για πάνω από 20 χρόνια το τοίχος του Βερολίνου θα γίνει το σύμβολο ενός διαιρεμένου από τον πόλεμο και τα καθεστώτα κόσμου και τόπος θανάτου για αρκετούς άτυχους που στην προσπάθεια τους να φύγουν προς την ελευθερία βρήκαν τον θάνατο. Χιλιάδες φύλακες περιπολούσαν και πυροβολούσαν αν χρειαστεί στα 302 παρατηρητήρια που υπήρχαν παντού γύρω από το τοίχος.

                                                   

                                              

Το Τείχος του Βερολίνου έπεσε τη νύχτα της Πέμπτης 9 προς Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 1989, μετά από 28 χρόνια και αποτέλεσε μια βραδιά γιορτής για όλη την Γερμανία με εικόνες που παίζονταν για μέρες στους δέκτες της τηλεόρασης. Οι κάτοικοι του Ανατολικού Βερολίνου ήταν από καιρό έτοιμοι και αποφασισμένοι για την ελευθερία τους μιας και οι συγκρούσεις και οι πορείες άρχισαν να κορυφώνονται μέρα με την μέρα. Το μεγαλύτερο ρόλο όμως  έπαιξε  η απόφαση του ηγέτη της αποδυναμωμένης πλέον Σοβιετικής Ένωσης Μιχαήλ  Γκορμπατσώφ ο οποίος επέτρεψε στις χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας να αποδεσμευτούν και να επιλέξουν η κάθε μια τον τρόπο οργάνωσης τους.  Σταδιακά όλες οι χώρες του λεγόμενου Ανατολικού Μπλόκ καταργούν τα παλιά καθεστώτα ανοίγουν τα σύνορα προς τη δύση και διενεργούν εκλογές. Για πολλά χρόνια αυτή η απόφαση θα φέρει πολέμους, συγκρούσεις , δημιουργία νέων κρατών , προσφυγιά  πριν αρχίσουν να εξομαλύνονται τα πράγματα.         

                                                                                        

 Οι κάτοικοι του Δυτικού Βερολίνου δέχτηκαν την πτώση του τοίχος με την ίδια χαρά που το δέχτηκαν οι Ανατολικοί. Η βραδιά εξελίχθηκε σε ένα ολονύκτιο πάρτυ με μπύρες, φωνές , συνθήματα και μουσικές.       

                                                                                

Κομμάτια του Τείχους άρχισαν να πωλούνται ως σουβενίρ το οποίο κατέληξε να γίνει μια μόδα που ακολούθησαν εκατοντάδες τουρίστες. Σε πολλές περιπτώσεις μπορεί τα κομμάτια να μην είναι καν αληθινά μιας και μέχρι σήμερα μπορεί κανείς να τα βρει προς πώληση σε κάποια σημεία. Ολόκληρα κομμάτια του εκτός από το Βερολίνου υπάρχουν και  σε άλλες πόλεις σε όλο το κόσμου που τα έχουν μετατρέψει  σε  σύμβολα της μνήμης και αγάλματα ελευθερίας. Από την Αμερική, το Μεξικό μέχρι την Ισπανία το Ισραήλ αλλά και την Θεσσαλονίκη.                                                           

 Στην Θεσσαλονίκη ένα ολόκληρο κομμάτι από το τοίχος έφτασε στο δήμο Λαγκαδά το 2012 όταν έγινε η αδελφοποίηση των δήμων Λαγκαδά και Steglitz-Zehlendorf της Γερμανίας. Σε μια συμβολική κίνηση ο δήμος δημιούργησε ένα χώρο με τίτλο  «Πλατεία Αδελφοποιήσεων» και τοποθέτησε  εκεί το τμήμα του τοίχους το οποίο και έκανε ο δήμος Steglitz δώρο στο δήμο Λαγκαδά. Παρ όλα αυτά 3 χρόνια αργότερα και στα πλαίσια της αναμόρφωσης της πλατείας γύρω από το μνημείο αποφασίστηκε πως το κομμάτι του τοίχους δεν ταιριάζει με την ιστορία, την αρχιτεκτονική  και την αισθητική της γνωστής λουτρόπολης και αποφασίζετε να μετακινηθεί. Μετά από συζητήσεις του δήμου με το Γερμανικό Προξενείο γίνετε η  μεταφορά του στο Γερμανικό ινστιτούτο Goethe. Στον πανέμορφο και πολύ  ωραία φροντισμένο κήπο  του Γερμανικού σχολείου επι της Β. Όλγας μπαίνοντας δεξιά στέκει το σύμβολο της Γερμανικής ιστορίας των τελευταίων 60 χρόνων. Ίσως θα έπρεπε να τύχει  καλύτερης προβολής ως μνημείο και στην Θεσσαλονίκη, να γίνει γνωστή η ύπαρξή του, ώστε να γίνει περισσότερο επισκέψιμο.