Στα συμμαχικά

Εχει πάντα αυτή την  ησυχία των χιλιάδων νεαρών  που αναπαύονται ...εν ειρήνη.
Διότι εν πολέμο δεν πρόλαβαν να κάνουν κανένα απο τα όνειρα τους πραγματικότητα.
Τους πήραν βίαια, τους έφεραν σε μια χώρα των Βαλκανίων, σε μια πόλη απο την οποία δεν θα γύριζαν ποτέ.
Δυό πόλεμοι, σχεδόν δυο γενιές χαμένες.

Έχει πάντα αυτή την ησυχία  στον ελαιώνα,
η ηρεμία και αυτό το μάθημα ζωής για την ματαιότητα των  πολέμων
για την ηλιθιότητα των ανθρώπων.
Παρ όλα αυτά προσπαθούν
όλοι αυτοί έφτιαξαν  μετά την Ενωμένη Αγαπημένη Ευρώπη

Έχει πάντα αυτή την ησυχία εδώ στα Συμμαχικά
και εγώ πάντα θα αναρωτιέμαι τι θα έκαναν όλοι αυτοί
αν δεν υπήρξε ποτέ ο πόλεμος.
Ποιες θα ήταν οι δουλειές τους, η οικογένεια τους
πως θα ζούσαν, ποιους θα αγαπούσαν.
Υπήρξε ανάμεσά τους κάποιος μουσικός που χάθηκε;
Ένα λογοτεχνικό ταλέντο και  ενας μαέστρος της ποίησης
Δεν θα μάθουμε ποτέ.

Έχει πάντα αυτή την ησυχία εδώ....