George Tsitiridis: Lasha Shengelia

Lasha Shengelia το παιδί που έχει ως ανταγωνιστή τον εαυτό του και πολεμάει πέρα από τα ανθρώπινα όρια.

Δεν παρακολουθώ τηλεόραση χρόνια τώρα. Βρίσκω εκτός από ελαχίστων εξαιρέσεων όλα τα τηλεοπτικά προγράμματα ανούσια. Φέτος για πρώτη φορά βρέθηκα ασυναίσθητα στην αρχή, πολύ συνειδητά και φανατικά στην συνέχεια να παρακολουθώ το «Ελλάδα έχεις ταλέντο» για να δω τις επιδόσεις και όλα αυτά που είχαν να παρουσιάσουν φίλοι όπως ο Νάσος Καρακώστας , οι House of Drama, Devi Dharma , Acrobuz , Lasha Shengelia. Δεν γνωρίζω επακριβώς το περιεχόμενο που είχε η εκπομπή τα προηγούμενα έτη, φέτος όμως μου δίνετε η εντύπωση πως η εκπομπή προωθεί και παρουσιάζει αθλητές , χορευτές και πολλές εναλλακτικές ομάδες που έχουν πραγματικά κάτι ποιοτικό να παρουσιάσουν και αξίζουν της προσοχής μας. Ένα από αυτά τα παιδιά ο Lasha Shengelia, γκαρντάσι, παιδί χαμηλών τόνων, με ήθος , ευγένεια , ειλικρινή χαμόγελο ενθουσίασε το κοινό και τους κριτές, προκάλεσε τσιρίδες χαράς στα κορίτσια, άφησε τους θεατές με ανοιχτό το στόμα, πήρε το εισιτήριο για τον τελικό και σήμερα το βράδυ θα μας παρουσιάσει το τελευταίο μέρος των ασκήσεων του. Αυτή είναι η ζωή του.

Που γεννήθηκες και μεγάλωσες;

Γεννήθηκα 7 Σεπτεμβρίου του 1993 στην Γεωργία στο Borjomi μια πόλη 10.000 κατοίκων όμορφη και αρκετά γραφική και έμεινα εκεί μέχρι και τα 14.

Άρα έχεις αναμνήσεις και από την Γεωργία;

Ναι έχω αναμνήσεις αλλά επειδή δεν έχω ξαναπάει από τότε, οι αναμνήσεις αρχίζουν και θολώνουν. Μέχρι ενός σημείου ήμουν πολύ καλά και ζούσαμε πολύ ωραία, όταν έγινα 7-8 ετών οι γονείς μου χώρισαν και από εκεί και πέρα άλλαξαν τα πράγματα και οικογενειακός ήμασταν λίγο δύσκολα. Μια μέρα με την μητέρα μου μια με τον πατέρα μου ψυχολογικά σαν παιδί με επηρέασε γιατί ήθελα να έχω τους δικούς μου στο πλάι μου και εκείνη την περίοδο τελικά δεν έβλεπα ούτε τον έναν ούτε τον άλλο.

Στην Ελλάδα πως βρέθηκες ήρθες με έναν από τους γονείς σου;

Ήταν η γιαγιά και ο παππούς μου εδώ. Μου είχαν πολύ μεγάλη αδυναμία από μικρό, η γιαγιά ήταν σαν δεύτερη μάνα μου και όταν τελείωσα το γυμνάσιο μου λένε ότι θέλουν να με πάρουν μαζί τους και να ξεκινήσουμε μια νέα ζωή στην Ελλάδα. Οι δικοί μου συμφώνησαν και στα 14 βρέθηκα στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης και αρχίσαν να με μεγαλώνουν αυτοί.

Πως ήταν τα πρώτα χρόνια ξαφνικά σε μια νέα χώρα, σε μια καινούργια πόλη;

Πριν ακόμα έρθω στην Ελλάδα ήθελα να φύγω από την Γεωργία, δεν είχε πολλές επιλογές δεν είχα κάποιο μέλλον εκεί και πάντα ήθελα να πάω σε μια χώρα που θα είναι πιο ελεύθερα και διαφορετικά τα πράγματα. Να έχω μια ελπίδα. Όταν έφτασα ήθελα να πάω σχολείο και επειδή μου έλειπε ένα χαρτί δεν πήγα, είπα λοιπόν στους δικούς μου ότι προτιμώ να πάω σε μια δουλειά να βγάζω μόνος μου τα λεφτά μου, να μάθω την γλώσσα και έτσι κάπως ξεκίνησα να δουλεύω σε ένα πλυντήριο αυτοκινήτων.

Σταμάτησες δηλαδή το σχολείο δεν πήγες καθόλου ελληνικό σχολείο;

Όχι δυστυχώς και το μετανιώνω όχι με την έννοια ότι δεν μου έκανε καλό και η δουλειά και δεν μου έδωσε εμπειρίες και άλλα πράγματα αλλά θα προτιμούσα να είχα πάει και στο σχολείο να είχα μάθει πιο σωστά τα ελληνικά. Αλλά δεν είναι ποτέ αργά μπορώ να το κάνω στο μέλλον και θα ήθελα να κάνω οπωσδήποτε.

Οπότε βρίσκεις δουλειά …

Σε μια ιστοσελίδα βρήκα την αγγελία παίρνω τηλέφωνο και όταν πήγα εκεί ο άνθρωπος με ρώτησε αν ξέρω ελληνικά. Του λέω δεν μιλάω καλά αλλά τα καταλαβαίνω και μου λέει κάτσε μισό χρόνο μάθε τα ελληνικά και θα σε πάρω και όντος έτσι έγινε όταν έφτασα 15 ετών πήγα και με πήρε στην δουλειά. Αυτός ο άνθρωπος με βοήθησε πολύ και σε πολλά πράγματα.

Από την αρχή που ήρθες βίωσες ρατσισμό, ένιωσες ότι σε κοιτάνε σαν να διαφέρεις;

Δεν το ένιωσα ποτέ αυτό το πράγμα. Ούτε στην δική μου λογική ήταν ποτέ ότι πρέπει να ξεχωρίζω τους ανθρώπους. Είχα φίλους που ήταν Έλληνες Αρμένιοι Γεωργιανοί Αλβανοί Ρώσοι και ήμασταν όλοι μια παρέα. Πραγματικά είναι άσχημο να σε ξεχωρίζουν γιατί είναι διαφορετική η χώρα καταγωγής σου. Εγώ είμαι η γενιά των παιδιών του 1990 που μεγαλώσαμε όλοι μαζί από πολύ διαφορετικές χώρες καταγωγής από άλλες κουλτούρες ζήσαμε περισσότερο αυθόρμητα και αληθινά.

Όταν λοιπόν ξεκίνησες την δουλειά τι σκέψεις έκανες, ήσουν πολύ μικρός 15 ετών πως ένιωθες;

Θυμάμαι πολύ έντονα τις πρώτες μέρες που άνοιγα νωρίς το πρωί το μαγαζί το οποίο ήταν σε κεντρικό σημείο, χαιρετούσα τα παιδιά που πήγαιναν σχολείο και ήταν στην ηλικία μου η λίγο μεγαλύτερα και εγώ φορούσα τα ρούχα της δουλειάς ντρεπόμουνα , ήθελα να είμαι και εγώ σαν αυτούς να μην είμαι διαφορετικός. Κάτι σαν μικρή ντροπή. Όμως σταδιακά αυτό το ξεπέρασα και άρχισα να στέκομαι με περισσότερη αυτοπεποίθηση στα πόδια μου.

Περνώντας ο καιρός έβαζες στόχους για κάτι άλλο μια αλλαγή στην ζωή σου;

Από τα 16 μου ήμασταν μια παρέα 10 παιδιά στην Καλαμαριά και είχαμε ένα χώρο που είχε ένα μικρό μονόζυγο στην πλατεία Σκρά. Εκεί μαζευόμασταν και ένα παιδί έκανε μια μέρα μια άσκηση που μου άρεσε πάρα πολύ, ονομάζεται maslap και δοκίμασα και εγώ και όλοι είχαν ενθουσιαστεί και εγώ ο ίδιος ενθουσιάστηκα και περνώντας ο καιρός άρχισα να ψάχνω στο youtube στο internet και έβλεπα ότι με όλα αυτά που κάνω, με τις προπονήσεις, μπορώ να εξελιχθώ σε αυτό το άθλημα σαν αθλητής, μπορώ να πάω σε πολλά πράγματα καλά. Κάπως έτσι ξεκίνησα το Street Workout Στην αρχή δεν είχα ξαναδεί δεν ήξερα καν τι είναι. Αφού ήρθα σε επαφή, αποφάσισα να ασχοληθώ πιο σοβαρά. Πρόσεχα την διατροφή μου, δεν έκανα καταχρήσεις, έκανα σκληρή προπόνηση.

Θέλω να μου πεις λίγο αναλυτικά τι είναι το Street Workout;

Είναι ένα άθλημα που τα τελευταία χρόνια ακούγεται όλο και περισσότερο κερδίζει σε αναγνωρισημότητα. Τα πιο βασικά που χρειάζονται είναι έδαφος μονόζυγο δίζυγο. Είναι ουσιαστικά προπόνηση στο δρόμο σε πάρκα και σε εξωτερικές εγκαταστάσεις. Η άθληση σε εξωτερικό χώρο υπάρχει από την αρχαία Ελλάδα αλλά έγινε γνωστή μέσα από ομάδες στην Ρωσία και στην Αμερική. Είναι ένας συνδυασμός αθλητισμού και καλαισθησίας. Πλέον υπάρχουν επίσημοι και ενεπίσημοι διαγωνισμοί. Τα θετικά είναι πως είναι δωρεάν, μπορεί εύκολα να γίνει σε έναν εσωτερικό η εξωτερικό χώρο, δεν απαιτεί πολύ και ακριβό εξοπλισμό, προωθεί τον υγιεινό τρόπο ζωής, γίνεται ομαδικά σε παρέα οπότε έχει και στοιχεία κοινωνικότητας

Εσένα σου έδειξε κανείς πώς να το κάνεις;

Όχι ποτέ. Είδα το παλικάρι που έκανε εκείνη την άσκηση μου άρεσε πάρα πολύ και πάνω σε αυτό άρχισα να προπονούμε κάθε μέρα. Ξεκίνησα από το μηδέν για να μην πω κάτω από το μηδέν. Η βάση που ξεκίνησα είναι να κάνω απλά κάμψεις. Σιγά σιγά άρχισα να ψάχνω να μαθαίνω πώς να κάνω σωστά ανοίγματα, ανάσες κυριολεκτικά από μόνος μου. Κάποιοι προχωρημένοι αθλητές έχουν ανεβάσει κάποια πράγματα στο ιντερνετ και αυτό ήταν η βάση. Ένιωθα όμως ότι είναι κάτι πολύ δικό μου, κάτι που μπορώ να το κάνω καλά ότι το έχω ας πούμε. Υπήρχε ακόμα ένα παιδί ο Γκια Σαμπατζε ο κολλητός μου που ασχολούνταν και επι ένα χρόνο ασχολήθηκε μαζί μου ήμασταν μαζί. Ο κολλητός μου είχε περισσότερες γνώσεις ήταν πιο ψαγμένος. Κάπως έτσι ξεκινήσαμε.

Πως είχες αυτήν την πειθαρχία , όλοι οι άλλοι να γλεντάνε να το ρίχνουν έξω να βγαίνουν και εσύ από τόσο μικρός να είσαι τόσο πολύ αφοσιωμένος σ αυτό;

Μετά από 10 και παραπάνω ώρες δουλειάς τη μέρα, το βράδυ ένιωθα ότι το μόνο που μου λείπει είναι να πάω να προπονηθώ, να δυναμώσω σωματικά, αυτό μου έδινε χαρά, γέμιζα τις μπαταρίες μου, ξεχνούσα τα πάντα και με έκανε ευτυχισμένο. Ο μοναδικός ανταγωνισμός ήταν ο εαυτός μου, οι στόχοι που εγώ θα έβαζα κάθε φορά, δεν με ένοιαζε κάτι άλλο.

Βλέπουμε παιδιά σαν και εσένα να κάνουν μονόζυγο στο πάρκο της ΧΑΝΘ. Οι Θεσσαλονικείς ξέρουν ότι εκείνο το σημείο είναι το πιο δημοφιλή για μονόζυγο.

Πραγματικά. Στα 18 μου κατέβηκα για πρώτη φορά εκεί στο πάρκο και για πρώτη φορά είδα ένα τόσο ολοκληρωμένο πάρκο και άλλα άτομα που κάνανε προπονήσεις. Εκεί γνώρισα και άλλα παιδιά, αρχίσαμε και μαζευόμασταν για να κάνουμε προπόνηση , κάναμε μικρές ομάδες, ήθελα να μοιραστώ μερικά πράγματα με κάποιους άλλους να τους δείξω ασκήσεις και εγώ έβλεπα άλλους και ρωτούσα πως κάνουν μια άσκηση, ανταλλάσσαμε απόψεις. Το καλό είναι ότι στην παρέα μου και στους γνωστούς, δεν υπήρχε ανταγωνισμός και κόντρα ποιος είναι καλύτερος από τον άλλο.

Οπότε συνέχισες τις προπονήσεις και την δουλειά.

Ναι μέχρι που συνέβη μια μεγάλη αλλαγή στην ζωή μου εκεί στα 20 περίπου. Εκείνη την περίοδο λοιπόν σε ένα πάρτυ γενεθλίων του κολλητού μου γνωρίζω μια κοπέλα, την κοπέλα μου την Ανίτα με την οποία είμαστε μαζί τα τελευταία 4 χρόνια. Όταν γνωριστήκαμε μου είπε ότι είναι από τον Νέο Μαρμαρά Χαλκιδικής και μένει εκεί. Όταν έφτασε Απρίλιος που ξεκινάει η εποχιακή δουλειά, η σεζόν μου είπε ότι πρέπει να φύγει να πάει στην Χαλκιδική. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι μ αυτήν την κοπέλα θέλω να είμαι μαζί. Θέλω να κάνω μια αλλαγή. Οπότε αποφασίζω να πάω μαζί της χωρίς να ξέρω τι θα κάνω εκεί, αν θα βρω δουλειά και χωρίς να ξέρω κανέναν. Πάω σπίτι λέω στην γιαγιά και τον παππού ευχαριστώ για όσα μου δώσατε μέχρι εδώ, ευχαριστώ που με μεγαλώσατε αλλά εγώ θέλω να ξεκινήσω να κάνω κάτι μόνος μου, έχω γνωρίσει μια κοπέλα και θα πάω μαζί της στην Χαλκιδική στον Μαρμαρά και θα μείνουμε μαζί. Ξεκίνησα να δουλεύω ως βοηθός σερβιτόρου σε μια ταβέρνα. Γνώρισα εκεί κάποια παιδιά που κάναμε ασκήσεις στο πάτωμα , έψαχνα που να προπονηθώ και κάπως έτσι γίναμε μια παρέα και σε ένα μήνα αποφασίσαμε να πάμε στο δήμαρχο να πάρουμε άδεια για να φτιάξουμε ένα μικρό πάρκο αφού θα έμενα εκεί θα ήταν χαρά μου να έχω ένα πάρκο να μπορώ να κάνω προπόνηση όπως πρέπει. Πήγαμε μας έδωσε ένα τετραγωνικό. Τα υλικά τα χρήματα τα βάλαμε εμείς αλλά και μόνο που μας έδωσε την άδεια και ένα χώρο είμασταν χαρούμενοι είχαμε ένα πάρκο που το κάναμε μόνοι μας και ήταν δικό μας και μπορούσαμε να βρισκόμαστε εκεί. Και ξαφνικά βρέθηκα να προπονούμε εκεί με 15 άτομα

Την κοπέλα σου την έβαλες στο τρυπάκι να ασχοληθεί;

Εννοείτε. Η κοπέλα μου με το που με είδε στις πρώτες ασκήσεις μου είπε τι είναι αυτό που κάνεις. Και μετα έβλεπε συνήθισε και δεν της φαινότανε τίποτα περίεργο. Στην πορεία κάναμε μερικούς συνδυασμούς μαζί έχουμε και φωτογραφίες και θα δείτε και μια έκπληξη που σας ετοιμάσαμε στον τελικό.

Πως αποφάσισες να συμμετάσχεις στο “Ελλάδα έχεις ταλέντο”;

Τελειώνει η σεζόν, είμαι ο μοναδικός σερβιτόρος που έχω μείνει. Η κοπέλα μου βλέπει την διαφήμιση και μου λέει γιατί δεν πας στο “Ελλάδα έχεις ταλέντο” της λέω να πάω να κάνω τι εκεί πέρα. Θεωρούσα ότι εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι σε σχέση με άλλα άτομα που πάνε και είναι καλύτεροι. Μετά το σκέφτηκα και λέω δεν έχω να χάσω και κάτι αν κάνω την αίτηση. Ήρθα σε επικοινωνία έστειλα βίντεο και ξεκίνησε όλη η διαδικασία. Θεωρούσα όμως ότι για το “Ελλάδα έχεις ταλέντο” είμαι πολύ κατώτερος από όλους αυτούς που πάνε να δείξουν κάτι. Όταν πήγα όμως και έδειξα ποιες είναι οι δυνατότητες μου είδα ποσό με αγκάλιασαν οι κριτές. Χάρηκα που κέρδισα την συμπάθεια τους και του κοινού ένιωσα πολύ όμορφα. Δεν είχα άγχος και τράκ γιατί είχα πάει σε αγώνες μ αρέσει να με βλέπουν να έχω ένα κοινό να κάνω προπόνηση, είναι στην φύση της άσκησης αυτό και με βοήθησε να είμαι χαλαρός. Είπα ότι θα βάλω τα δυνατά μου θέλω να παρουσιάσω την δουλειά μου σε όλα τα στάδια, αυτός ήταν ο στόχος και να που έγινε και μου δόθηκε η ευκαιρία να πάω μέχρι τον τελικό.

Τι λένε οι δικοί σου άνθρωποι που το βλέπουν οι γονείς, οι παππούδες, οι φίλοι;

Η γιαγιά και ο παππούς στα πρώτα επεισόδια ήταν στην Γεωργία είχαν φύγει για ένα μήνα. Τους είχα ενημερώσει τηλεφωνικά είχαν χαρεί απίστευτα αλλά είναι διαφορετικό να το λέμε στο τηλέφωνο και διαφορετικό να το βλέπουν. Με τη μητέρα μου δεν μιλάμε εδώ και πολλά χρόνια. Και όταν είχε πει ο Σάκης ο Τανιμανιδης κάποια στιγμή να σε χαίρεται η μανούλα σου στεναχωρήθηκα από τη μια από την άλλη είπα ότι έχω τους ανθρώπους που με μεγάλωσαν, έχω τους φίλους μου, είμαι καλυμμένος. Αλλά παρ όλα αυτά είναι ένα θέμα ευαίσθητο για μένα. Δεν γνωρίζω αν γνωρίζουν και έχουν δει την εκπομπή η τα βίντεο. Ο πατέρα μου είναι στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο ήταν βέβαια μεγάλο σοκ να αφήνει ένα μικρό παιδάκι και να βλέπει ότι ο γιος του έγινε ολόκληρος άντρας πλέον. Οι φίλοι μου οι κολλητοί που είναι αδέλφια ξέρανε τις δυνατότητες μου μου λέγανε θα πας τελικό. Οι φίλοι είναι ότι πιο ωραίο έχω μετα την σχέση μου.

Πως βλέπεις τον τελικό;

Ο στόχος μου ήταν να δείξω και την τελευταία άσκηση. Θα με έκανε ευτυχισμένο. Πέρασα στον τελικό και αυτό το όνειρο μου πραγματοποιήθηκε. Τώρα το τι είναι ταλέντο και ποιος αξίζει είναι πολύ σχετικό. Ο καθένας μέσα από καταστάσεις και διαδικασίες μπορεί να βγάλει κάποια πράγματα και να αναδείξει τις δυνατότητες του. Τώρα ότι και να γίνει είμαι κερδισμένος και πολύ χαρούμενος

Πόσο αναγνωρισμένο είναι στην Ελλάδα το άθλημα το Street workout

Υπάρχουν παιδιά με πολύ θέληση και μεράκι που κάνανε πράγματα , διοργανώθηκαν event έστω και ανεπίσημα. Στην Ελλάδα ασχολούνται πολλά παιδιά είναι γνώστες, απλά δεν υπάρχουν υποδομές τα κατάλληλα πάρκα. Αν υπήρχαν ολοκληρωμένα και σωστά πάρκα σε 2-3 σημεία στην Θεσσαλονίκη θα προσελκύανε ακόμα πιο πολλά άτομα. Από περιέργεια θα ρωτούσαν θα μπαίνανε σε παρέες. Πιο ωραίο πράγμα από το να γυμνάζεσαι και να νιώθεις ωραία με αυτό που κάνεις δεν υπάρχει. Είναι αναγνωρισμένο είναι γνωστό απλά δεν υπάρχουν οι σωστές υποδομές.

Νιώθεις σαν να είσαι κάτι σαν μέντορας του αθλήματος, ότι το ανέδειξες προς τα έξω ότι το εκπροσωπείς με κάποιο τρόπο;

Δεν θα σου πω ότι το εκπροσωπώ εγώ και μόνο. Απλά σαν αθλητής μαζί με τα άλλα παιδιά που είναι στο διαγωνισμό και κάνουν το ίδιο πράγμα και όσους προσπαθούν για το άθλημα δίνουμε ένα μεγάλο μήνυμα προωθούμε το άθλημα στον έξω κόσμο και δείχνουμε ότι τα όρια του ανθρώπινου σώματος δεν σταματάνε εκεί που φανταζόμαστε. Ο άνθρωπος μπορεί να ξεπεράσει τα όρια του αν δεν τα παρατάει ποτέ.

Έχεις πάει εξωτερικό έχεις ταξιδέψει για το street workout

Δεν έχω πάει ακόμα εξωτερικό έχω πάει Ηράκλειο και Θεσσαλονίκη σε ανεπίσημους αγώνες που κάναμε μεταξύ μας.

Θα ήθελες να δοκιμάσεις να πας εξωτερικό;

Ναι θα ήθελα φυσικά. Σκέφτομαι του χρόνου να πάω Κύπρο. Όσα παιδιά κερδίζουν εκεί πάνε στο παγκόσμιο. Στην Κύπρο είναι πολύ οργανωμένα τα πράγματα. Έχουν πολύ καλά πάρκα και εγκαταστάσεις.

Ποια τα όνειρα σου και τα σχέδια για το μέλλον;

Να ολοκληρωθεί το φινάλε του παιχνιδιού που περιμένω πως και πως και μετά να εξετάσω τις προτάσεις τις προοπτικές και όλα αυτά που θα μπορούσα να κάνω. Εκτιμώ όλα αυτά που μου προσφέρονται και οι προοπτικές που μου δίνονται.