The gay site of life 25 Χρόνια Παράλλαξη

Του Γ. ΤΣΙΤΙΡΙΔΗ

Το μεγαλύτερο χτύπημα στις συνήθειες και τον τρόπο ζωής των ομοφυλόφιλων ήρθε  το 1980 με την έλευση του hiv και στην συνέχεια ένα δεύτερο λίγο μετά το 2005 με την εξέλιξη της τεχνολογίας (κινητά ίντερνετ). Όσο υπερβολικό και να ακούγεται παίξανε το καθένα τον δικό του ρόλο στη  διαμόρφωση της  διασκέδασης και τον τρόπο επικοινωνίας και  διεκδίκησης δικαιωμάτων  τα τελευταία 35 χρόνια και η πόλης μας δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. 

Το  1995 βρέθηκα να ζω στην  Θεσσαλονίκη στην οδό Ταντάλου καταμεσής του Βαρδάρη φοιτητής στην Παράλλαξη, το μόνο που με ενδιέφερε ήταν οι ταινίες τα βιβλία και το περιθώριο. Δεν άργησα να ψαχτώ και να πέσω πάνω στο πεπρωμένο μου. Τα Λαδάδικα τον καιρό εκείνο ήταν ήδη γεμάτα νυχτερινά  μαγαζιά ο Μύλος το fix η Βίλκα θα  μας αναγκάσουν να περιορίσουμε την βόλτα  στις μπασκέτες  της σχολής  Πυθαγόρα στα δικαστήρια, στο πάρκο του Σταθμού και στα στενά του Βαρδάρη. Εκεί όλοι μαζί γκέι λουμπινιές τραβεστί και πουτάνες. Αν ήθελες να βρεις το αντικείμενο του πόθου έπρεπε να ρισκάρεις και να μπλεχτείς στα σκοτεινά καλντερίμια. Ο Βαρδάρης κρατούσε ακόμα την γοητεία του, ξενυχτάδικα, κωλόμπαρα πουτάνες   προστάτες  πατσατσίδικα , ξενοδοχεία με την ώρα , τα θρυλικά τσοντοσινεμά Ίλιον Αλέκα και τα εναπομείναντα Λαϊκό Βίλμα στις τουαλέτες και τα θεωρία των οποίων γινότανε το αδιαχώρητο. Γκεί γνωριμίες , καυλωμένοι φαντάροι , φοιτητές , επαρχιώτες που ήρθαν για μια δουλειά στην πόλη και θα φύγουν με το επόμενο λεωφορείο.  Σ εκείνα τα μαγαζιά τους δρόμους και τις πιάτσες γνώρισα τις πιο χαρακτηριστικές  περσόνες της νυχτερινής Θεσσαλονίκης. Την  Νανά (την ιστορία της μπορείτε να διαβάσετε εδώ  http://parallaximag.gr/reportage/oi-zoes-ton-allon-nana) τον Πετράκη (Πετρονία) την Λούσι την Βίρνα την Στέλλα την Τάσμπι το γλυκό Μαρινάκι την Δώρα την Τάηρα την Αναις ,την Ντάλτον, την Λια την τσοπερού  τον Αλίτσο το Βασίλη το Σταύρο το Ματθαίο, λουλουδούδες, τραγουδιάρες, τσιγγανάκια Δεδροποταμίσια, επίδοξους γκόμενους  περαστικούς ταξιδιώτες και  τσόλια. 

Αυτή ήταν η σκληρή πλευρά της πόλης ωστόσο υπήρχε και η άλλη που διαμορφώθηκε με τα χρόνια και αποτελούνταν από τα δύο γνωστότερα πάρκα, το υπαίθριο πάργκινγκ με την ονομασία Καλαχάρι (το σημερινό Δημαρχείο)  και το πάρκο των σκύλων στο Μακεδονία Παλλάς δυο καθαρά γκέι στέκια που γνώρισαν ένδοξες μέρες την εποχή που δεν υπήρχαν site γνωριμιών και σελίδες κοινωνικής δικτύωσης  να κάνουν την δουλειά πιο εύκολη. Ο Στέλιος  Αναστασιάδης  το 1995 θα φτιάξει ένα μαγαζί ανάμεσα στα δύο αυτά σημεία ,απέναντι από το Μακεδονία Παλλάς στην οδό Χάλκης 3 (σήμερα εκεί υπάρχει ένα ιατρείο μικρών ζώων) και εν αγνοία του θα σημαδέψει μια ολόκληρη εποχή και θα μεγαλώσει  μια ολόκληρη γενιά ομοφυλόφιλων προσφέροντας τους  διασκέδαση. Το clud Αhududu  ήταν για πολλά χρόνια το μοναδικό γκέι μαγαζί της πόλης και μεσουρανούσε. Είχε περάσει από εκεί σχεδόν όλη η πόλη και δεν υπάρχει κανείς που δεν έχει να θυμάται μια νύχτα σ αυτό. Επρόκειτο ουσιαστικά για μια τρύπα με φθηνή διακόσμηση από τα χέρια του Στέλιου και των υπαλλήλων χωρίς εξαερισμό αλλά με άφθονο κέφι και μια ανεξήγητη  μαγεία.  Ο  Στέλιος μεθούσε και έσπαγε όλο το μαγαζί  τραγουδώντας ακαπέλα δημοτικά τραγούδια ,οι γείτονες πετούσαν νερά και φώναζαν την αστυνομία η  θρυλική γκαρσόνα Κοκουζέλ  είχε πάντα έτοιμες τις καλύτερες ατάκες  η drag queen Κέλυ  με μεγάλη καριέρα στην Μύκονο και στο εξωτερικό έδινε το δικό της show  παρέα με το Λιζάκι και τις άλλες φίλες της ..όλα τα άλλα είναι απλά ιστορία . Στο ahududu έπεσα πάνω στους προσωπικούς μου μύθους  ιστορίες ανθρώπων που χρειάζομαι τόνους μελάνι για να περιγράψω. Η Τέρυ η Μακουέλ , ο Κάλλας η Λάιζα η Καιλη η Εύα η Δήμητρα Παξινού ο Γιώργος Μαυρογιάννης και η λίστα είναι μεγάλη. Δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να περιγράψει το κλίμα αυτού του μαγαζιού μόνο όσοι το ζήσανε μπορούν να καταλάβουν για τι μιλάμε. Τα μόνα άξια αναφοράς μαγαζιά εκτός του ahududu εκείνης της εποχής είναι το Γιουκάλι στο Μπιτ Μπαζάρ ένα λεσβιάδικο που εξελίχθηκε σε μαγαζί για όσους είχαν κέφια για έντεχνο και πολλούς νταλκάδες  με την Μένη στα decks ,το different στην Kαλαποθάκη μια  προσπάθεια δημιουργίας ενός lounge café bar, το bigaroon στην Παύλου Μελά το μακροβιότερο ως σήμερα μπαράκι της πόλης  φτάνοντας σήμερα στο en ola στην Βαλαωρίτου  19 από τα πρώτα μαγαζιά της περιοχής,  που  συνεχίζει με την αγαπητή  diona dallas και τον mike  να σε υποδέχεται στην είσοδο. Είναι πολλά τα λεγόμενα φιλικά μαγαζιά αλλά και καθαρά γκέι που θα μπορούσα να αναφέρω θα μείνω όμως  σ αυτά ως τα πιο σπουδαία.

Πολύ μεγάλο ρόλο  βέβαια εκτός από την διασκέδαση  έπαιξε η διαμόρφωση της  γκεί κουλτούρας και του ακτιβισμού από ομάδες ανθρώπων που από νωρίς πάλεψαν για το δικαίωμα στην ορατότητα και ισότητα. . Η αρχή έγινε με την Ο.Π.Ο.Θ. ( Ομάδα πρωτοβουλίας ομοφυλόφιλων Θεσσαλονίκης )  η οποία είχε δική της  ραδιοφωνική εκπομπή  στο Ραδιο Κιβωτος 92,5 FM εξέδιδε το  περιοδικό Ο Πόθος   από τα γνωστότερα περιοδικά της Ελλάδος  κυρίως χάρη στις ιδέες και την προσωπική δουλειά του Άρη Μπατσιούλα υπεύθυνο για την ύλη και το στήσιμο του Από τους σημαντικότερος ανθρώπους στο χώρο του ακτιβισμού στην πόλη ο Νίκος Χατζητρύφων καλεί στην δημιουργία του σωματείου  Σύμπραξηςκατά της ομοφυλοφοβίας στο οποίο ξεκίνησε η δική μου ακτιβιστική δράση  ως εμπνευστής και υπεύθυνος του Πανοράματος ομοφυλοφιλικών  ταινιών για 10 χρόνια του πρώτου φεστιβάλ ταινιών στην Ελλάδα που συνεχίζεται με διευθυντή τον  Ν. Χατζιτρύφων  κάθε Σεπτέμβριο από την ΜΚΟ Σύμπραξη για το κοινωνικό φύλο. Ο Νίκος  συμμετείχε και συμμετέχει σε όλες τις δράσεις που αφορούν θέματα διακρίσεων στην πόλη και έχει οργανώσει πολλές ημερίδες και συζητήσεις με μεγάλη επιτυχία. Το περιοδικό Screw ήταν ο επόμενος μεγάλος σταθμός  μιας και με έδρα την Θεσσαλονίκη έγινε γνωστό και απασχόλησε όλη την Ελλάδα. Πίσω από την ιδέα ο Αρης Μπατσιούλας  Νίκος Θεοδώρου και εγώ και ακολούθησαν αργότερα ο Α. Ιωαννίδης Γ . Στριφτάρης. Μια διαφορετική πρόταση που έμελε να γίνει και η αφορμή για να γίνει το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Pride στην πόλη. Στην  πρώτη συνέντευξη μετά την εκλογή του ως Δήμαρχος  ο Γιάννης Μπουτάρης μιλάει στο screw  για τους γκέι το σύμφωνο συμβίωσης και τα pride και τους επόμενος μήνες μαζί με τον Γιώργο Λαζαρίδη κάνουμε το πρώτο ανοιχτό κάλεσμα για την δημιουργία του . Η αρχή είχε γίνει. Το pride συνεχίζει για 3^η χρονιά την πετυχημένη του πορεία από τις ομάδες  homophonia  και  Thessaloniki pride και είναι ανοιχτό για όλους όσους θέλουν να συμμετέχουν σε μια από τις δύο. 

 

Μετά από 25 χρόνια πολλά άλλαξαν συνήθειες, στέκια, αντιλήψεις.  Πολλά  δικαιώματα κατακτήθηκαν  πολλά μένει να κατακτηθούν, έχουμε δραστήριους νέους ακτιβιστές, δήμαρχο που περπατάει μαζί μας στο  pride και μια γενική πεποίθηση ότι οι γκεί δεν χρειάζεται πλέον να φοβούνται να εκφράσουν την σεξουαλικότητα τους. Ίσως  πολλοί από τους παλαιότερους να μη  χωράνε εύκολα στα νέα δεδομένα. Η  ζωή στην πόλη προχωράει σύμφωνα με τις επιταγές της εξέλιξης και καλός η κακός   είμαστε και εμείς  ένα κομμάτι αυτής.

πρώτη δημοσίευση http://parallaximag.gr/parallax-view/gay-side-life