Καλιαρντά

 του Γιώργου Τσιτιριδη

Τα Καλιαρντά είναι η αργκό των ομοφυλόφιλων της Ελλάδος.  Δημιουργήθηκε το 1940 περίπου από την ανάγκη των ομοφυλόφιλων και των τράνς να έχουν έναν δικό τους τρόπο επικοινωνίας που δεν θα καταλαβαίνει κανείς άλλος.  Με το πέρασμα των χρόνων τα καλιαρντά εξελίχθηκαν και εμπλουτίστηκαν με νέες λέξεις που η κάθε γενιά πρόσθετε στο λεξιλόγιο της. Για πολλούς δεν είναι  κάν γλώσσα αλλά ένα διαφορετικό ιδίωμα μιας και δεν έχει  ούτε δικό της αλφάβητο και χρησιμοποιεί λέξεις δανεισμένες  από τα ιταλικά, τούρκικα, γαλλικά  και τη ρομανί πολλές φορές ελαφρώς παραποιημένες και με ελληνικές καταλήξεις. Ο Ηλίας Πετρόπουλος μελέτησε επί χρόνια τα Καλιαρντά και το 1971 εξέδωσε ένα πλήρες λεξικό το μοναδικό που κυκλοφορεί μέχρι και σήμερα από τις εκδόσεις Νεφέλη, το οποίο απαγορεύτηκε από την χούντα και ο ίδιος καταδικάστηκε γ΄ αυτό και κάποια  άλλα του κείμενα σε 5 μήνες φυλάκιση. 

Στο πιο cult σινεμά της πόλης

Από μικρό παιδί κάτι με γοήτευε κάθε φορά που περνούσαμε από το Βαρδάρη και αντίκριζα από μακριά τον κινηματογράφο Λαικον. Αργότερα έγινε και για μένα ένας ναός λατρείας και ηδονής. Από την 1960 που πρωτολειτούργησε έχει γνωρίσει δόξες  έρωτες, πάθη . Όλοι έχουν περάσει από το Λαικό γιατί όλοι έχουν περάσει από το Βαρδάρι.

Ο Νίκος Σταμούλης που βρίσκεται στο ταμείο του κινηματογράφου από το 1990 μας μιλάει για την ιστορία του τελευταίου λαϊκού κινηματογράφου που έχει απομείνει στην πόλη μας και για ένα είδος μαζικής διασκέδασης που προσπαθεί με δυσκολία να επιβιώσει μετά την επέλαση αρχικά του  βίντεο και στην συνέχεια του dvd και του internet.

Του Γ.Τσιτιριδης

Φωτογραφίες Γ.Στριφτάρης

(striftaris.com)

Οι περιπλανήσεις μιας Θεσσαλονικιάς πόρνης

Στις επαρχίες της Ελλάδας, τις βιτρίνες του Άμστερνταμ, τα πολυτελή πορνεία του Βερολίνου -και τώρα πίσω στη Θεσσαλονίκη. Η Αμάντα πάει όπου υπάρχει μεροκάματο

Του Γ. Τσιτιρίδη

Φωτογραφίες Ελένη Βράκα