Οι περιπλανήσεις μιας Θεσσαλονικιάς πόρνης

Στις επαρχίες της Ελλάδας, τις βιτρίνες του Άμστερνταμ, τα πολυτελή πορνεία του Βερολίνου -και τώρα πίσω στη Θεσσαλονίκη. Η Αμάντα πάει όπου υπάρχει μεροκάματο

Του Γ. Τσιτιρίδη

Φωτογραφίες Ελένη Βράκα 

 

Από την αρχαιότητα έως τώρα πολλές φορές οι πόρνες καλούνταν να μετακινηθούν εκεί όπου η δουλειά τους το απαιτούσε. Πολλές από αυτές τις μετακινήσεις σημειώθηκαν σε καιρούς πολέμου, οικονομικών και πολιτικών ανακατατάξεων.

Η Ελλάδα μετά την οικονομική κρίση έχασε ένα μεγάλο μέρος του ανθρώπινου δυναμικού της το οποίο εγκατέλειψε την χώρα για την εύρεση εργασίας και καλύτερης ποιότητας ζωής στο εξωτερικό. Οι πόρνες δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση.

Η Αμάντα αφού δούλεψε σε πολλές επαρχιακές πόλεις της Ελλάδος, στις βιτρίνες του Άμστερνταμ , σε μπορντέλο πολυτελείας στο Βερολίνο επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη για να καταστρώσει σχέδια για τον επόμενο προορισμό της.

Ποιο είναι το όνομα σου;

Στέλλα το πραγματικό και Αμάντα το καλλιτεχνικό έτσι μ έβγαλαν οι παλιές ούτε που θυμάμαι γιατί.

Πόσο καιρό κάνεις αυτή την δουλειά;

Κάνω αυτή την δουλειά 20 χρόνια αλλά παράλληλα έχω δουλέψει σε φούρνο, σε ξενοδοχείο σε μαγαζιά υπάλληλος  μέχρι που κάποια στιγμή ανακάλυψα ότι δεν μπορώ να επιβιώσω μ αυτές τις δουλειές και να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα και αποφάσισα ότι είναι μονόδρομος αυτή η δουλειά.

Είχες σπουδάσει κάτι πριν ξεκινήσεις να δουλεύεις;

Σπούδασα Γεωπονία αλλά από τότε ακόμα σπούδαζα το πρωί και το βράδυ έβγαινα στις πιάτσες. Ξεκίνησα με τα πάρκα στα οποία γνώριζα κυρίους και σκέφτηκα γιατί να μην το εκμεταλλευτώ. Ήμουν και ωραιοπαθής και λέω γιατί από όλο αυτό να μην παίρνω και χρήματα και κατέληξα με τα πολλά να βγω στην πιάτσα το 1990-1991. Υπήρχε  μια μαγεία εκείνη την εποχή , σε λάτρευαν δεν ήσουν η πόρνη η φθηνή που ο άλλος σε βλέπει σαν κομμάτι κρέας ήσουν τα πάντα  γ΄ αυτούς και αυτό μου άρεσε. Σιγά σιγά άρχισε να γίνεται συνήθεια. Το  εύκολο χρήμα είναι σαν τα ναρκωτικά συνεχίζεις και δεν μπορείς να σταματήσεις αν και όπως σου είπα προσπάθησα πολλές φορές να κάνω και άλλα πράγματα.

Θα  επέλεγες ένα άλλο επάγγελμα τώρα;

Θα επέλεγα κάτι  που θα μου έδινε ασφάλεια. Όλοι έχουν ανάγκη  από ασφάλεια και η δική μας η  δουλειά έχει ημερομηνία λήξεως είναι σαν το μόντελινγκ. Προσπάθησα πολλές φορές να ξεκόψω και να κάνω μια διαφορετική ζωή αλλά άδικος κόπος. Ίσως το γράφει στο μέτωπο μας, δεν ξέρω, ίσως έχουμε πονηρέψει πάρα πολύ από αυτή την δουλειά και βλέπουμε τους πάντες καχύποπτα και πονηρευόμαστε εύκολα οπότε δεν δίνουμε πολλές ευκαιρίες στους γύρω μας.

Οι πόρνες γιατί συνήθως καταλήγουν να μετακινούνται από μπουρδέλο σε μπουρδέλο και δεν έχουν μια σταθερή βάση;

Ξεκινάς και πάς σε ένα κατάστημα, είσαι καινούργια θα δουλέψεις 1 μήνα άντε 2 μήνες 3 μήνες μετά θα σε χορτάσουν οι πελάτες θα θέλουν να δουν κάτι διαφορετικό, μια καινούργια κοπέλα οπότε φεύγεις πας κάπου όπου για εκεί θα είσαι πάλι καινούργια. Όσο περνάνε τα χρόνια μικραίνει  το διάστημα που μπορείς να κάτσεις κάπου. Μένεις ένα μήνα σε βαριούνται εύκολα και φεύγεις. Έτσι έχω περάσει και εγώ από διάφορες περιοχές της Ελλάδος όλα αυτά τα χρόνια της καριέρας μου.

Για  πες μου για τις περιοχές τις Ελλάδος που έχεις πάει

Ξεκίνησα από Θεσσαλονίκη όπου έχω μείνει αρκετό καιρό. Ενδιάμεσα κατέβαινα Αθήνα για αρπαχτές. Άρχισα να μεγαλώνω και να στενεύουν τα περιθώρια  οπότε άρχισα να φεύγω επαρχία. Δούλεψα Δράμα, Καβάλα, Ξανθή, Έδεσσα, Λάρισα . Νότια Ελλάδα και νησιά δεν έχω πάει ποτέ. Ήταν ωραία στην επαρχία γνώρισα κόσμο, ο κύκλος είναι μικρός και αυτό που μου  έκανε εντύπωση είναι ότι δεν σε βλέπουν  υποτιμητικά και περίεργα,  σε συνηθίζουν μετά από καμία εβδομάδα κι όπως έχουν τον μανάβη τους, τον κρεοπώλη , τον μπακάλη λένε αυτή είναι η πουτάνα μας. Γίνεσαι  τμήμα της ζωής και της καθημερινότητας τους.

Ποιες  οι διαφορές να δουλεύεις Θεσσαλονίκη απ την επαρχία;

Δεν  έχεις τους φίλους σου νιώθεις αποκομμένη,  έχει πολύ μοναξιά είσαι απλά στο μπουρδέλο και δουλεύεις. Άντε  το πρωί να βγεις  λίγο να πας στο φούρνο  ή καμιά βόλτα. Λες ήρθα για δουλεία είναι σαν να είσαι φαντάρος που κάνεις θητεία θα πρέπει να βγάλεις το πρόγραμμα. Αλλά  δεν μπορώ να πω πέρασα και παρά πολύ καλές στιγμές στην επαρχία.

Ποια  πόλη σου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση;

Η  Λάρισα που εκείνο το καιρό είχα και ένα γκόμενο και πήγαινα πολύ συχνά. Ήμουν  από τις πρώτες αργότερα ξεκινήσανε και πηγαίνανε πολλές για δουλειά, πριν 10 χρόνια όμως  ήμουν η μοναδική. Τα Σαββατοκύριακα πηγαίναμε στα μπουζούκια στα κλαμπ, με λάτρευαν, μου στέλναμε λουλούδια, μπουκάλια σαμπάνιες, δώρα. Η  Λάρισα είναι ευκατάστατη πόλη, γλεντζέδες, τους αρέσει να βγαίνουν έξω είναι καλοφαγάδες, αγαπούν το σεξ τους αρέσει η ποικιλία. Είναι και οι γυναίκες τους έτσι απελευθερωμένες δεν έχουν κόμπλεξ ο κόσμος είναι χορτάτος και αυτό είναι ωραίο.

Που ήταν πιο δύσκολα και που είδες την πιο περίεργη συμπεριφορά;

Αυτοί που ήταν κρύοι ήταν οι Καβαλιώτες πιο κομπλεξικοί πιο κουμπωμένοι. Πιο  χαλαροί ήταν στα Γιαννιτσά, Βέροια, Νάουσα, εκεί ο κόσμος είναι ζεστός, εξοικειωμένος και εύκολος. Από  εκεί και περά όσο πιο ευκατάστατος ς είναι άλλος τόσο πιο περίεργος γίνεται. Στην  Αθήνα είχα ένα πελάτη που  έφερνε την κόκα μέσα στα τάπερ  και μια μέρα έβαλε φωτιά το δωμάτιο που ήμασταν.  Όταν  έχεις την οικονομική δυνατότητα να πληρώσεις ζητάς ότι πιο περίεργο θέλεις. Μου ζητούσαν  να τους ντύνω γυναίκες, να τους πατάω, να τους καβαλάω στην πλάτη, να τους ξεφτιλίζω, πολλά και διάφορα.

Όλα  αυτά που περιγράφεις σαμπάνιες, δώρα, λεφτά που πάνε και δεν μένει τίποτα στην άκρη;

Τα  πρώτα χρόνια που είσαι νέα και όμορφη ρίχνεσαι στα λούσα, στο ντύσιμο, τα ταξίδια και ξοδεύεις συνεχεία. Μετά  συνειδητοποιείς ότι αυτά δεν είναι η ουσία και ότι ταλαιπωρείς το κορμί σου χωρίς λόγο και πρέπει να κάνεις κάτι. Αυτές  που έχουν μυαλό κάνουν ένα σπίτι και ένα κομπόδεμα, άλλες από ανασφάλεια ξοδεύουν ή πέφτουν εύκολα θύματα από διάφορους επιτηδείους γκόμενους, πολλές φορές κρυφογκέι ή bisexual  που της λέει δυο καλά λογάκια και της κάνει μια αγκαλίτσα, γιατί η ανάγκη για τρυφερότητα αποδοχή και αγάπη είναι μεγάλη και έτσι της  μαδανε κανονικά.

Γιατί  λες ότι πολλοί από αυτούς  μπορεί να  είναι κρυφογκει;

Ε  για να καταφέρεις μια πουτανα θέλει και λίγο πούστικο μυαλό.

Εσύ  λεφτά γιατί δεν κράτησες να  είσαι εξασφαλισμένη;

Γιατί  ήμουν πόρνη ιδεολογίας και αναρχική . Θεωρούσα  ότι τα λεφτά είναι μικροπρέπεια, ήμουν ολιγαρκής ,ζούσα και  με τα λίγα. Τα  πρώτα χρόνια που ήμουν φρέσκια αν έβγαζα  200  300ευρώ  έφευγα μου λεγανε οι άλλες  “κάτσε να δουλέψεις να βγάλεις λεφτά  έχει δουλειά”,  δεν ήθελα βαριόμουν ήθελα να βγάζω τόσα όσα χρειάζεται για να ζω καλά όχι υπερβολικά πολλά.

Μετά  από αυτήν την ένδοξη πορεία της επαρχίας πως αποφάσισες να διευρύνεις τον ορίζοντα σου και να πας στο εξωτερικό;

Είχε  αρχίσει η κρίση στην Ελλάδα, άρχισα να βαριέμαι, είχα φτάσει σε ένα τέλμα , με είχαν βαρεθεί οι πελάτες να με βλέπουνε συνεχεία, ήθελα και μια καλύτερη ποιότητα ζωής και έτσι ένα ωραίο πρωί πηρά την βαλίτσα μου και πήγα Ολλανδία. Δούλεψα ένα χρόνο στην Χάγη πανέμορφη πόλη και μετά δούλεψα Άμστερνταμ ανάμεσα τις πιο επώνυμες  πόρνες του κόσμου και το λέω και περηφανεύομαι γιατί είναι δύσκολο να μπεις, ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος έχεις να κάνεις με 2000 πόρνες στην πρωινή και άλλες τόσες στην βραδινή βάρδια. Το  να μπεις μέσα σε ένα τόσο κλειστό κύκλο, να σε δεχτούν και να μπορέσεις να επιβιώσεις με τόσο ανταγωνισμό είναι μεγάλη υπόθεση. Από  την άλλη βέβαια εκεί τα έξοδα είναι πολλά, είναι ακριβή η ζωή στο Άμστερνταμ.

Γιατί  επέλεξες αυτόν σαν το πρώτο σου προορισμό;

Σκέφτηκα  ότι είναι μια απελευθερωμένη χωρά, οργανωμένη, όπου μπορείς εύκολα να δηλωθείς, φορολογείσαι, έχει ασφάλεια υγείας και συνταξιοδότηση και θεώρησα ότι ήταν πολύ καλός προορισμός για μένα.

Τότε γιατί έφυγες από εκεί;

Κουραστικά  πολύ μετά από 3 χρόνια μόνο δουλειά σπίτι το ίδιο κάθε μέρα  και μοναξιά τεράστια και αβάσταχτη. Είπα  θα κάνω ένα διάλλειμα και ήρθα στην Ελλάδα να πάρω δυνάμεις για τον επόμενο σταθμό ο οποίος ήταν η  Γερμανία. Είχα  πολλές προτάσεις να πάω σε πολλές πόλεις αλλά εγώ αποφάσισα  να πάω στο Βερολίνο.  Εκεί  εργάστηκα σε έναν οίκο πολυτελείας που είναι ο πιο ακριβός στην πόλη. Ένα  πρόγραμμα ξεκινάει από τα 200 ευρώ χωρίς να βάλω ποτά και διάφορα εξτρά που μπορεί να εκτινάξουν το ποσό.  Μιλάμε  για έναν ακριβό οίκο. Δεν  είχε πάρα πολύ δουλειά αλλά είχε το γκλάμουρ και το Βερολίνο είναι υπέροχη πόλη.  Ήρθα  να αφήσω το σκύλο μου να ξεκουραστώ λίγο και να ξαναφύγω. Αυτή την φορά λέω Ελβετία η Λυόν Παρίσι.

Τι  σου λέγανε όταν συστηνόσουν και έλεγες ότι είσαι από  την Ελλάδα;

Με  ρωτούσαν για την κρίση.  Στην  Γερμανία μου λέγανε αγανακτισμένοι, «όλο λεφτά ζητάτε  όλο απαιτήσεις είστε».  Η  εντύπωση που είχαν αρκετοί για την Ελλάδα είναι  ότι είναι τριτοκοσμική χώρα που πεινάει κάτι σαν την Αφρική . Για  τους Τούρκους τους Μαροκινούς και όλες τις άλλες φυλές είμαστε μετανάστες όπως αυτοί και αυτό μας ένωνε δεν είχα κανένα πρόβλημα. Αντίθετα  γνώρισα έλληνες πολύ εχθρικούς που κοιτάνε να σε εκμεταλλευτούν και να σου φάνε λεφτά, να σε ξεγελάσουν με κούφιες υποσχέσεις.  Αφού  ορκίστηκα ότι με Έλληνα του εξωτερικού δεν μπλέκω ξανά  που να με χρυσώνει.

Που  αλλού έχεις πάει στο εξωτερικό για δουλειά;

Παλαιότερα  είχα δουλέψει ένα χρόνο στη Δαμασκό λίγο πιάτσα λίγο μαγαζί και Κύπρο Πάφο και Λευκωσία. Η Δαμασκός εκείνα τα χρόνια ήταν στις δόξες τις με τα περιβόητα καμπαρέ και τους άρεσε το δικό μας μεσογειακό ταπεραμέντο ήταν ευγενικοί και καλοσυνάτοι είχα πολλούς Αμερικάνους πελάτες εκεί. Δούλευα σε ένα μπαρ στο οποίο κάναμε συντροφιά σε κυρίους. Στην  Κύπρο πέρασα επίσης  καλά είναι θερμόαιμοι οι άντρες σεξουαλικοί.  Στην   Πάφο είναι λίγο πιο χωριάτες και ξενέρωτοι αλλά Λευκωσία πέρασα καλά. Έκανα  βόλτες στην παλιά πόλη έκανα φίλους. Υπάρχει  βέβαια ο συντηρητισμός δεν είναι μεγάλο σε πληθυσμό  νησί είναι μικρός ο κύκλος  παρ όλα αυτά τους αρέσει να καλοπερνανε.  Τέλος πήγαινα και Αμβέρσα σαββατοκύριακο για αρπαχτες όσο έμενα Χάγη σε ένα μπουρδέλο   που το είχε ελληνίδα και  εκεί  βιτρίνα δούλευα.

Ποια  η διαφορά βιτρίνας και οίκου;

Στην  βιτρίνα έχεις το εξής πρόβλημα. Πουλάς  βιτρίνα. Με  λίγα λόγια πρέπει να είσαι άψογη στο σώμα, να προσέχεις, να κάνεις δίαιτα ,να είσαι τέλεια μακιγιαρισμένη και χτενισμένη, να φοράς ωραία ρούχα, είσαι ένα άγαλμα ακούνητο που σε διαλέγουν καθαρά και μόνο για την εμφάνιση σου. Στο  δωμάτιο πουλάς και μπλά μπλά και πουτανιά και σεξουαλικότητα το διαχειρίζεσαι αλλιώς. Αυτό  το δύσκολο έχει η βιτρίνα και το ατελείωτο στήσιμο σε ένα σημείο.

Τι  πρέπει να έχει κάποια για να πεις ότι είναι καλή πουτάνα,

Θα  πρέπει να μην έχει κόμπλεξ, να αποδέχεται την κάθε ιδιαιτερότητα του πελάτη της γιατί  γ αυτό την πληρώνει. Να  είναι καθαρή πολύ σημαντικό και περιποιημένη και θα πρέπει έστω για  εκείνα τα 5 -10 λεπτά να ερωτεύεται τον πελάτη, να γίνεται η ερωμένη του, το κορίτσι του και όχι απλά ένα σκεύος ηδονής. Να  βγάζει πάθος για να θέλει ο άλλος να ξαναπάει μαζί της. Είναι  σημαντικό να μπορείς να κρατάς τους πελάτες σου.

Πως  είναι μια τυπική μέρα μιας πόρνης;

Πολύ  δύσκολη ψυχοφθόρα πρέπει να είσαι συνειδητοποιημένη για να το κάνεις και λίγο ζαμαν φου για να μην σε φάει σαν το σαράκι λίγο λίγο. Βάζεις  την στολή εργασίας κάθε βράδυ, αυτά τα λίγα που φοράμε τέλος πάντων και περιμένεις να έρθουν οι πελάτες να κάνεις πασαρέλα στο σαλόνι όσο πιο εντυπωσιακά μπορείς για να τους κρατήσεις και να περάσουν στο δωμάτιο. Οι  ώρες είναι πολλές 10 και 12 καμιά φορά, σε ένα δωμάτιο με κλειστά παράθυρα, σκοτάδι και μόνο κόκκινο φως. Ζεις  σαν την νυχτερίδα.

Τι σε ρωτανε συνήθως οι πελάτες;

Πόσο  πάει και πόσο χρόνο θα έχουμε και το πιο συνηθισμένο, το 80 % το ρωτάει, αν μπορεί να με φιλήσει στο στόμα. Θέλουν  να νιώσουν οικειότητα. Ο  πελάτης δεν έρχεται να γαμήσει και να φύγει. Θέλει  να νιώσει και τρυφερότητα, να πει τα προβλήματα που είχε στην δουλειά ή με την γυναίκα του, να χαλαρώσει, να ξεσκάσει.  Γ ΄ αυτό πρέπει να είσαι με το χαμόγελο και να του μιλάς ήρεμα και ευγενικά.

Το  απολαμβάνεις το σεξ με τον πελάτη;

Άλλες  φορές ναι άλλες φορές όχι,  αλλά επειδή είμαι επαγγελματίας δίνω πάντα τον καλύτερο μου εαυτό.

Τι  λέει ο περίγυρος για την δουλεία σου;

Πριν  από χρόνια είχα κόμπλεξ έλεγα δουλεύω σε μπαρ, σε εστιατόριο μέχρι  που λέω μια μέρα τέρμα εγώ είμαι πόρνη παιδιά όποιος θέλει το δέχεται και όποιος δεν το δεχτεί δεν με απασχολεί κιόλας. Άλλοι  απομακρύνθηκαν άλλοι το δεχτήκαν.

Μοναξιά  νιώθεις,

Η  μοναξιά είναι τεράστια και λόγο δουλειάς και ανταγωνισμού.  Είναι  μια καταθλιπτική δουλειά, είσαι κάτι σαν ηθοποιός. Ενδύεσαι  ένα ρόλο καθημερινά, τον τελειώνεις και το βράδυ γυρνάς και είσαι μόνη στο σπίτι ξεβάφεσαι και τελείωσε. Με  τη διαφορά ότι ο ηθοποιός έχει το ενδιαφέρον  του διαφορετικού ρεπερτορίου εμείς έχουμε ένα σταθερό ρόλο και πολλές φορές κουραστικό.

Ερωτεύτηκες ποτέ  πελάτη σου;

Ναι  πριν χρόνια, παράφορα κιόλας ήταν αμοιβαίος κεραυνοβόλος έρωτας. Εγώ  δεν μπορούσα να ρισκάρω να αφήσω την δουλειά μου, η οικογένεια του το έμαθε με κυνήγησε, έφαγα και ξύλο από κάτι συγγενείς του, με παρακολουθούσαν πέρασα πολλά και χωρίσαμε. Τότε  πήρα και την απόφαση επειδή ήταν πολύ επώδυνο για μένα να τα παρατήσω όλα και να πάω Κύπρο .

Σ  άρεσε από πάντα  να φεύγεις…

Μου   αρέσει να γνωρίζω ανθρώπους, αλλά μέρη, να κάνω ταξίδια, να γεμίζω μέσα μου με εικόνες.

Ευρώπη  η Ελλάδα τι προτιμάς;

Σ  αυτή τη φάση που έχω κουραστεί πολύ θα ήθελα να κάνω μικρά tour  στο εξωτερικό για τα χρήματα, γιατί τα έχω ανάγκη και να επιστρέφω πάλι στην Θεσσαλονίκη να μην είμαι συνεχώς εκτός.  Οι  περισσότερες άλλωστε το ίδιο κάνουν βοηθάμε η μια την άλλη έχουμε επαφές ,ενημερώνουμε. Μπορεί  από μια πόλη να φύγω εγώ να έρθεις εσύ και εγώ να πάω εκεί που ήσουν. Έτσι  έχουμε πολλές φορές σταθερή βάση ένα σπίτι σε πολλές πόλεις πάει άλλοτε η μια άλλοτε η άλλη  δεν χρειάζεται να ψάχνουμε μοιραζόμαστε και τα έξοδα.

Πως  βλέπεις την Αμαντα μετά από χρόνια;

Με βλέπω να ζω σε μια μικρή επαρχιακή πόλη με τα κτήματα μου, τα ζώα μου, ήρεμη να απολαμβάνω την φύση.  Έχω  ένα σπίτι στο χωριό έχω εξασφαλιστεί ως προς αυτό και σκοπεύω να πάω εκεί.

Μονή  η με  κάποιον άντρα;

Μόνη. Με  άντρα μόνο αν είναι γέρος, ζάμπλουτος τον παντρευτώ και πεθάνει  για να τον κληρονομήσω.

πρώτη δημοσίευση  http://www.lifo.gr/team/gnomes/55834