Στο πιο cult σινεμά της πόλης

Από μικρό παιδί κάτι με γοήτευε κάθε φορά που περνούσαμε από το Βαρδάρη και αντίκριζα από μακριά τον κινηματογράφο Λαικον. Αργότερα έγινε και για μένα ένας ναός λατρείας και ηδονής. Από την 1960 που πρωτολειτούργησε έχει γνωρίσει δόξες  έρωτες, πάθη . Όλοι έχουν περάσει από το Λαικό γιατί όλοι έχουν περάσει από το Βαρδάρι.

Ο Νίκος Σταμούλης που βρίσκεται στο ταμείο του κινηματογράφου από το 1990 μας μιλάει για την ιστορία του τελευταίου λαϊκού κινηματογράφου που έχει απομείνει στην πόλη μας και για ένα είδος μαζικής διασκέδασης που προσπαθεί με δυσκολία να επιβιώσει μετά την επέλαση αρχικά του  βίντεο και στην συνέχεια του dvd και του internet.

Του Γ.Τσιτιριδης

Φωτογραφίες Γ.Στριφτάρης

(striftaris.com)

Το σινεμά Λαϊκό από πότε υπάρχει και ποια η ιστορία του;

Το Λαϊκό ξεκίνησε από το 1960 σαν κινηματογράφος αυτού καθ εαυτού δηλαδή  σχεδιάστηκε για να γίνει σινεμά. Έπαιζε αρχικά ταινίες ελληνικές, περιπέτειες, κωμωδίες. Είναι στην ψυχή του Βαρδαρίου εδώ που ήταν τα σύνορα της μέσα Θεσσαλονίκης με τον έξω κόσμο. Σ  αυτό το σημείο προπολεμικά  υπήρχε ένα πηγάδι γύρω γύρω είχε τα χάνια όπου ερχόταν οι έμποροι και διανυκτερεύανε. Κάποιοι  από  τις κακουχίες και τις περιπέτειες πεθαίνανε και τους θάβανε εδώ. Αυτούς τους τάφους βρήκανε τώρα με τα έργα του μετρό στην περιοχή.

Ποιος το πρωτολειτούργησε τον κινηματογράφο;

Οι τρείς εργολάβοι που αναλάβανε να το χτίσουν ο Πεσματζόγλου, Τσαμπάζης και Νικολαΐδης και όταν οι άνθρωποι δεν μπορούσαν πλέον να ασχοληθούν με τον κινηματογράφο το 1978 το νοίκιασε η εταιρία Ζαφειρίου- Ράππος.

Γιατί το ονομάσανε Λαικό;

Γιατί ήταν ένα λαϊκό σινεμά για τον λαό τους απλούς ανθρώπους που μάζευε το Βαρδάρη από όλη την πόλη. Από  το Βαρδάρη ξεκινούσαν όλα.

Ο χώρος η διαμόρφωση  πως ήταν και πως άλλαξε με τα χρόνια κάνε μου μια περιγραφή.

Το ταμείο αρχικά ήταν στην απέναντι πλευρά  και είχε έξω κολωνάκια με  κάγκελα φαίνονται τα σημάδια ακόμα. Όταν  ήταν πρώτης προβολής σινεμά γιατί έτσι ξεκίνησε είχε ουρές και ο κόσμος περίμενε να κόψει εισιτήριο. Το 1990 ήρθε το ταμείο από εδώ που είναι τώρα για να  μπορεί ο ταμίας να κοιτάζει προς τα έξω.  Μέσα ήταν μια αίθουσα τεράστια σε 3 επίπεδα αμφιθεατρική με μεγάλη οθόνη χωρητικότητας 1000 ατόμων. Ο μηχανικός  επάνω και κάτω όπως και τώρα οι τουαλέτες. Αργότερα επειδή οι μεγάλοι χώροι δεν είναι λειτουργικοί τις κάναμε μικρές τις αίθουσες όχι μόνο εδώ όλοι οι κινηματογράφοι της πόλης σχεδόν άλλαξαν.  Έτσι έγινε δυο αίθουσες των 100 θέσεων γα να λειτουργούν σαν αίθουσες ψυχαγωγίας γιατί παλιά είχαμε και το πρόβλημα με τις λεγόμενες επιτροπές που ήταν ένας φαύλος κύκλος του δήμου με αστυνομίες υγειονομικό και πυροσβεστική που ο καθένας περνούσε και έλεγε τα δικά του και μάζευε χρήματα. Στην τελευταία ανακαίνιση κάναμε μπροστά και τις καμπίνες για να κάθονται εκεί να μιλάνε να γνωρίζονται για να μην μαζεύονται όλοι στις τουαλέτες.

Η δική σου ιστορία στους κινηματογράφους πως και από πότε ξεκινάει;

Από τότε που ήμουν 10-12 ετών που πήγαινα στο δημοτικό σχολείο. Ένας φίλος μου δούλευε πουλούσε στους κινηματογράφους και με πήρε και εμένα μαζί, τότε φτώχεια καταραμένη πουλούσαμε με τους ταμπλάδες κόκ πατατάκια σάντουιτς καλαμπόκι και ξεκίνησα και εγώ αρχικά πουλώντας. Πέρασα από πάρα πολλούς κινηματογράφους πήγα στο Απόλλων το Ριβολί , γνωρίστηκα με το Ράππο τον οποίο γνωρίζω πάνω από 40 χρόνια παράλληλα έβγαλα το Α ΄ Αρρένων και το 1976 αφού τελείωσα το σχολείο ήρθα στο Αλέκα που είχανε πάρει ο Ράππος έκατσα δυο χρόνια μέχρι να πάω φαντάρος.Τότε λοιπόν το Αλέκα  ξεκίνησε να παίζει πορνό παρά τις αντιξοότητες που υπήρχαν. Μετά ήμουν σε γραφείο διανομής κινηματογραφικών ταινιών και το 1990 ήρθα στο Λαικόν.

Όταν λες αντιξοότητες …

Ήταν η μεταπολίτευση μετά την χούντα και δεν μπορούσε κανείς ούτε καν να δείξει ότι είναι διαφορετικός ότι είναι πχ γκέι η έχει ένα περίεργο γούστο ότι του αρέσει το μάτι οτιδήποτε ότι θέλει να δει πορνό. Υπήρχαν τα κυνηγητά το περιβόητο Ηθών, υπήρχαν πολλές οργανώσεις που δεν ήθελαν να λειτουργούν τα σινεμά.

Ήταν παράνομο το πορνό στην Ελλάδα τότε;

Το θεωρούσαν παράνομο, ότι ευτέλιζε τον άνθρωπο, ότι προκαλούσε την θρήσκα κοινωνία της πόλης γιατί η Θεσσαλονίκη ήταν θρήσκα μια ζωή. Περνούσε από έξω ένας παπάς ή μια του κατηχητικού έκανε καταγγελία και αυτόματα ερχότανε η αστυνομία να ελέγξει. Το  1992 -1993 βγήκε ένας νόμος ο οποίος έλεγε ότι εφόσον ο κινηματογράφος παίζει αυτό που σου δείχνει έξω σε αφίσες και διαφημιστικό υλικό είσαι υπεύθυνος τις επιλογής σου, ξέρεις που μπήκες και τι θα δεις οπότε σταμάτησαν και τα κυνηγητά.

Γιατί βρέθηκε ποτέ κάποιος να πει ότι δεν ήξερε που μπήκε και τι θα έβλεπε και σοκαρίστηκε;

Ναι οι βαλτοί και κάποιοι της αστυνομίας που το λέγανε.

Το σινεμά αρχικά έπαιζε φιλμ;

Στο Αλέκα το Σεπτέμβριο του 1976 παίχτηκε το πρώτο πορνό της Θεσσαλονίκης ήταν ένα κομμάτι φιλμ 7 λεπτών που ήρθε από την Ευρώπη και παιζότανε υπο τη μορφή τσόντας δηλαδή  συνήθως μετά το διάλλειμα και ενώ έπαιζες πχ μια σεξοκωμωδία έβαζες ένα κομμάτι σκληρό πορνό αυτό που λέμε την τσόντα και περιμένανε όλοι  για να το δούνε.  Σιγά σιγά ήρθανε οι ταινίες και στην Ελλάδα και μετά από ένα διάστημα καταργήθηκε το φιλμ και όλα ήταν προτζέκτορας και βίντεο πάντα με το φόβο τον κυνηγητών.

Είχες πάει εσύ σε δικαστήριο σε μαζέψανε;

Έχω καθίσει και 24ωρο και 48ωρο μέσα. Πιο συχνά  τους μηχανικούς παίρνανε τότε που παίζανε την ταινία αλλά έχω πάει και εγώ μέσα για να περάσω αυτόφωρο. Στο δικαστήριο το μόνο που γινότανε αν εμφανιζότανε ο μάρτυρας γιατί συνήθως κάνανε την καταγγελία αλλά μετά στη δίκη δεν πατούσανε ρωτούσε λοιπόν ο πρόεδρος «αυτό που είδες ήταν αναρτημένο έξω σε ταμπλό;» και αυτοί δεν μπορούσαν να πουν κάτι διαφορετικό λέγανε ναι εφόσον υπήρχε το υλικό και ο πρόεδρος έλεγε αθώοι γιατί συνειδητά μπήκες ήξερες τι θα δεις μέσα. Κανέναν δικαστήριο ποτέ στην Θεσσαλονίκη δεν έβγαλε καταδικαστική απόφαση για προβολή πορνό ταινίας σε σινεμά. Ο μεγαλύτερος φόβος μας εμάς από πάντα ήταν τα ανήλικα εκεί υπήρχε μια αυστηρότητα να προσέχουμε δεν βάζαμε ποτέ μας ανήλικά. Αλλά και αυτό μερικές φορές σαν μέτρο δεν είχε λογική όταν π.χ έχεις ένα τσιγγάνο  17 ετών που έχει ήδη 2-3 παιδιά και είναι παντρεμένος τι να τους πεις μην μπαίνεις να δεις πορνό; Έχει κάνει την πράξη την γνωρίζει δεν υπάρχει κάτι να  δει που δεν το ξέρει. Ποτέ όμως δεν βάλαμε ανήλικα στο σινεμά προσέχαμε.

Τι κόσμος ερχότανε στα σινεμά αυτά τότε;

Όταν πρωτοξεκίνησε το πορνό πέρασε όλος ο κόσμος όποιος μπορείς να φανταστείς. Τα  πρώτα χρόνια στην Αλέκα ερχόντουσαν εκδρομικά λεωφορεία και άδειαζαν κόσμο από όλη την βόρειο Ελλάδα για να δούνε πορνό.  Οικογενειάρχες, οι γυναίκες τους, ήταν περίεργοι  θέλανε να δούνε δεν ξέρανε τι είναι δεν είχανε δει στη ζωή τους ήταν θέαμα για αυτούς. Όταν το ενδιαφέρον του κόσμου στράφηκε στην ιδιωτική τηλεόραση και τις βιντεοταινίες άρχισε να μειώνετε η προσέλευση.  Αυτοί που θέλανε να δούνε αγοράσανε βίντεο αργότερα dvd και βλέπανε σπίτι τους έτσι ο κινηματογράφος μετεξελίχθηκε από θέαμα σε χώρο γνωριμιών όπου η ταινία απλά είναι η πρόφαση  έρχονται  ξέρουν οτι μπορεί να βρουν κάποιον που να τον ενδιαφέρει για να καταλήξουν σε γνωριμία και σεξ.

Τι είναι αυτό που έχει αλλάξει τη μορφολογία του Βαρδάρη  και των σινεμά πέρα από την τηλεόραση και το dvd.

Η περιοχή είχε 6-7 κινηματογράφους το Ίλιον, Αλέκα, Αλκαζάρ Αιλό  το Λαικόν  τη Βίλμα που παίζανε περιπέτειες και κωμωδίες και μετά το 1990 μόνο πορνό. Τώρα έχουμε μείνει μόνο εμείς και η Βίλμα. Η περιοχή έχει χαλάσει. Το κύτταρο της Θεσσαλονίκης ήταν εδώ. Τα υπεραστικά λεωφορεία ΚΤΕΛ, ο Σταθμός, το λιμάνι πιο κάτω, όλες οι μικρές βιοτεχνίες εδώ πίσω  και μέχρι την Βαλαωρίτου, τα συνεργεία που είχαν και ανταλλακτικά και οι μεταφορικές. Όλα αυτά σιγά σιγά εξαφανίστηκαν τίποτα δεν έμεινε και τη χειρότερη ζημιά μας την έχει κάνει το μετρό που υποσχέθηκε στους Θεσσαλονικείς να κάνουν υπομονή και το 2012 θα έχουν μετρό και φτάσαμε στο 2015 και έχουμε μόνο γιαπιά, μάντρες, έχουν καταστραφεί τα πάντα.  Όλες  οι κακές συγκυρίες πέσανε στο Βαρδάρη. Εδώ στην στοά  υπήρχε μια τεράστια αγορά με στρατιωτικά ήδη  τώρα δεν υπάρχει στρατός, δεν υπάρχει στολή εξόδου τότε κάτι χάνανε κάτι χαλούσανε θέλανε να αγοράσουν ένα επιπλέον ρούχο γινότανε χαμός εδώ. Οι βιοτεχνίες εξαφανίστηκαν με το που ήρθε η αγορά της Κίνας στην κάτω μεριά δεν το λέω με κακό τι μας φταίνε οι άνθρωποι απλά έτσι ήρθαν τα πράγματα. Φύγανε  και τα ΚΤΕΛ, οι μεταφορικές,  κάποτε θα φεύγανε γιατί ενώ ήταν έξω από την πόλη η πόλη μεγάλωσε επεκτάθηκε το κέντρο και πλέον δεν γινότανε να μείνουν έπρεπε να πάνε πιο έξω. Δεν έχασε μόνο τη μορφή του ο Bαρδάρης αλλά και την φυσικότητα του τον αέρα του. Δεν  υπάρχει ο Βαρδάρης που λέγαμε ο αέρας που ξεκινούσε από την περιοχή των Σκοπίων και κατέβαινε προς τα κάτω περνώντας μέσα από την Θεσσαλονίκη. Άλλαξε  το κλίμα ο αέρας έγινε ανατολικός τίποτα δεν έχει μείνει που να θυμίζει τι σημασία που έχει η λέξη Βαρδάρης . Να φανταστείς ότι παλιά της Δευτέρες το πρωί μαζευότανε εκατοντάδες για να μην πω χιλιάδες κόσμος στην πλατεία και συζητούσανε για τα ποδόσφαιρα και τα πολιτικά. Ανέβαζε και έριχνε κυβερνήσεις ο Βαρδάρης ήταν ένα αθλητικό και πολιτικό παζάρι.

Το κλίμα στην αίθουσα πως ήταν εκείνη την εποχή;

Ήταν πάρα πολύς ο κόσμος, πολύ συνεσταλμένος αρχικά δεν έβρισκες την αμεσότητα που υπάρχει τώρα ήταν πιο απόμακρα. Ένα ατέλειωτο ντουμάνι γιατί τότε δεν απαγορευότανε το τσιγάρο και όλοι καπνίζανε μέσα στην αίθουσα. Ήταν λίγο πιο οικογενειακά. Μια φορά ανέβηκα σε μια αίθουσα και ήταν ένας με μια κατσαρόλα γεμάτη φασολάδα έτρωγε και έβλεπε ταινία. Όλα γίνονταν εδώ. Ερχόντουσαν άνθρωποι το πρωί και φεύγανε το βράδυ. Τρομάζαμε να τους βγάλουμε από την αίθουσα για να βάλουμε καινούργιο κόσμο δεν φεύγανε. Τώρα είναι το αντίθετο μπαίνει ο άλλος αλλά φεύγει γρήγορα. Μέσα στην αίθουσα φωνάζανε βάλε την τσόντα  έχουμε δουλειές οικογένεια.

Από την κρίση έχετε επηρεαστεί;

Το σινεμά γενικά από την κρίση έχει εξαφανιστεί.  Σκέψου  ότι κινηματογράφοι πρώτης προβολής μέσα στην πόλη υπάρχουν 3 και σινεμά πορνό 2 ελάχιστα θερινά και ακόμα και τα πολυσινεμά έχουν πρόβλημα.  Έχει αλλάξει και ο τρόπος διασκέδασης υπάρχει το ίντερνετ η νεολαία δεν έχει μάθει να βλέπει ταινίες σε σκοτεινή αίθουσα.

Σου άρεζε πάντα αυτή η δουλειά;

Από πιτσιρίκος μου άρεσε υπερβολικά ο κινηματογράφος η φαντασία αυτό που έδειχνε μου φαινόταν μαγικό εξωπραγματικό. Μεγάλωσα μέσα στις αίθουσες. Το διάστημα που ήμουν στο γραφείο διανομής κινηματογραφικών ταινιών βλέπαμε όλες τις ταινίες που έβγαιναν για να ξέρουμε τι θα πούμε στο πελάτη που θα έρθει να την πάρει για να την παίξει.

Φίλους έχεις κάνει; Έχεις συναντήσει και γνωριστεί με επώνυμους; Από τα λαϊκά σινεμά έχουν περάσει και γράψει  ποιητές και λογοτέχνες από τον Χριστιανόπουλο μέχρι τον Παλαμιώτη.

Έκανα πάρα πολλούς φίλος πέρασε παρά πολύ κόσμος δεν θέλω να πώ τα ονόματα τους και ποιητές και  ηθοποιοί τραγουδιστές μέχρι βουλευτές και δικηγόροι κάθε είδους επώνυμος της πόλης. Εμένα μου άρεσε να μαθαίνω  για την ζωή τους δεν με ενόχλησαν ποτέ δεν είχα πρόβλημα με τους ανθρώπους και τις επιλογές τους, τους  σεβάστηκα  όλους και με σεβάστηκαν τους φέρθηκα καλά και μου φέρθηκαν   με τον ίδιο τρόπο.

Τι λέγατε με όλους αυτούς που γνώρισες ;

Παλιά ήταν πιο κουμπωμένοι δεν ανοιγότανε. Ένας άνθρωπος που ήταν γκέι τι να πει υπήρχε ο φόβος. Τώρα δεν υπάρχει πρόβλημα το λένε τους αρέσει να το λένε, αγαπάνε τον εαυτό τους όπως είναι και γ αυτό που είναι και αυτό είναι καλό να είναι άνετοι και να τα έχουν βρει με τον εαυτό τους. Παλιά  δεν μπορούσες να τους βγάλεις τίποτα ήταν κρυφοί και ήταν χειρότερο δεν είναι ωραίο να υποκρίνεσαι κάτι που δεν είσαι. Το Λαικό έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές και έχω δει όλες τις αλλαγές στις ζωές των ανθρώπων. Είχα έναν παππού 86 ετών τον έχασα τώρα τελευταία τι να έγινε άραγε μου έλεγε «Νικό παιδί μου βρες μου ένα διαμέρισμα φθηνό εδώ κοντά να μένω γιατί θα πεθάνω αν δεν μπορώ να έρχομαι εδώ». Ήθελε  να βρίσκεται συνέχεια στο χώρο αυτό τον αγαπούσε αυτό αγαπούσε  να κάνει .

Γυναίκες είχε το σινεμά ποτέ;

Οι γυναίκες ερχότανε γιατί θέλανε να δούνε πορνό δεν υπήρχε κάπου αλλού κάποιος άλλος τρόπος να δούνε. Θέλανε να απελευθερωθούν να εξοικειωθούν με αυτά που έδειχνε το πανί. Υπήρχαν από εκεί και πέρα και ζευγάρια που θέλανε ο άντρας να παρακολουθεί η γυναίκα να πράττει και το αντίθετο η ψάχνανε τρίτο πρόσωπο αυτά τα τελευταία χρόνια που μπορείς να τα βρεις όλα στο ιντερνέτ δεν υπάρχουν σταμάτησαν.

Για την οικογένεια σου και τον περίγυρο ήταν περίεργο να κάνεις αυτή τη δουλειά;

Ποτέ δεν είχα πρόβλημα με την οικογένεια μου. Καταρχήν η δουλειά είναι δουλειά και δεν είναι κάτι περίεργο από την άλλη και η γυναίκα μου και ο γιός μου ο οποίος τώρα είναι 25 ετών είναι ελεύθερα πνεύματα δεν έχουν κολλήματα και κανένα πρόβλημα μιλούσαμε και στο σπίτι για την δουλειά.

Ποια περιστατικά θυμάσαι πιο έντονα όλα αυτά τα χρόνια;

Μπορώ να σου πω πολλά πάρα πολλά. Είχα κάποτε ένα γιατρό τακτικό πελάτη ομοφυλόφιλο και γιόρταζα του αγίου Νικολάου πριν 25 -30 χρόνια το περιστατικό αυτό και χτυπάει το κουδούνι του σπιτιού μου ανοίγω και είναι αυτός με μια γλάστρα λέει «Νικό ήρθα να σου ευχηθώ για την γιορτή σου» έμεινα άφωνος δεν το περίμενα να το κάνει αυτό το πράγμα για μένα.  Κάποτε έρχεται ένας ηλικιωμένος ανεβαίνει τις σκάλες και ακούω θόρυβο και ένα μπάμ στη τζαμαρία τρόμαξα πετάγομαι και βλέπω στη πόρτα ένα ξύλινο πόδι. Ο άνθρωπος είχε ξύλινο πόδι και όπως ανέβηκε ε σκάλωσε στο τελευταίο σκαλοπάτι και του έφυγε. Ένας άλλος ήταν η βασίλισσα της τουαλέτας με όλα τα τεκνά γύρω και δεν άφηνε κανέναν να κατέβει αν δεν του δώσει την άδεια. Είχα έναν άλλο που του άρεσε να κάνει χαλάστρα ήταν το χόμπι του όταν έβλεπε ότι μιλάνε δυο άτομα και κάνουνε ψηστίρι χωνόταν στην μέση μέχρι που κάποια στιγμή δεν γινότανε και τον διώξαμε. Κάποιος άλλος ντυνότανε γυναίκα άλλαζε την λάμπα από την τουαλέτα και έβαζε μια κόκκινη και του άρεσε να κάνει ότι είναι στην είσοδο ενός μπουρδέλου δεν έκανε κάτι άλλο. Ένα βράδυ Τσικοπέμπτης σταματάει ένα τζιπάκι και κατεβαίνει μια νύφη  με ουρά με λουλούδια με τα όλα τις λέω τι κάνει μια νύφη τέτοια ώρα στο Βαρδάρη πλησιάζει και βλέπω ότι είναι ένας πελάτης γνωστός μπαίνει και μου λέει «Νίκο δες τώρα πόσοι θα πάρουν την νύφη», μπορείς να φανταστείς τι  χαμός έγινε. Πολλά τέτοια περιστατικά ατελείωτα είχαμε αυτούς που τους άρεσε να παίρνουν μάτι, τους ξεχασμένους που κοιμόντουσαν στα πίσω καθίσματα και τους βρίσκαμε την άλλη μέρα το πρωί. Είχα αυτούς με τα διπλωονοματα  ΠετροΚώστιδες και ΝικοΓιάννηδες δεν λέγανε το αληθινό τους όνομα και κάθε ένας μου τον σύστηνε με ένα διαφορετικό και δεν ήξερες ποιο είναι το πραγματικό.

Το μέλλον του σινεμά πορνό πως το βλέπεις

 Δεν το βλέπω. Το θέαμα επί της οθόνης τελείωσε κανείς δεν θα έρθει να δει ταινία. Οι  αίθουσες είναι πλέον χώρος συνάντησης μεταξύ ατόμων αλλά και οι χώροι έξω πλέον είναι πολλοί για γνωριμίες έχει σάουνες καμπίνες μπάρ  και πολλές οι σελίδες στο ίντερνετ.

Έχει πολλούς αλλοδαπούς πλέον στα σινεμά;

Στα πρώτα χρόνια να δεις που ερχότανε οι πρώτοι Ρώσοι Αλβανοί και περισσότερο μπαίνανε για να κρυφτούν ερχότανε η αστυνομία και έχει βγάλει μέχρι και  11 άτομα μια μέρα από εδώ.  Εμείς τους αγκαλιάσαμε από την αρχή με αγάπη, όλο τον κόσμο τον αγκάλιασε το Λαικό, είναι πολυπολιτισμικό και πολύχρωμο,  το σημείο αναφοράς για όλους μια μεγάλη γιορτή ένα πανηγύρι όπου μπορούσες να βρεις τα πάντα.

Υπάρχουν άνθρωποι που θυμάσαι να  έρχονται από τότε που είσαι στους κινηματογράφους;

Γνώρισα νέους που γίνανε ώριμοι άντρες, άντρες που τώρα είναι παππούδες και παππούδες που έχουν πεθάνει και μέχρι την τελευταία στιγμή ερχόντουσαν στον κινηματογράφου. Για πολλούς δεν είναι η ταινία απλά και η  γνωριμία αλλά το στέκι το καφενείο τους θέλουνε να βρίσκονται μέσα σ αυτό το χώρο είναι η συναναστροφή ξέρεις ότι θα βρεις τα φιλαράκια σου εδώ.

Εσένα το δικό σου μέλλον ποιο είναι

Μετά από τόσα χρόνια είμαι στην διαδικασία συντάξεως έχω συμπληρώσει τα ένσημα μου  από το 1978 κολλάω  ένσημα στους σινεμάδες. Κουράστηκα   κιόλας η δουλεία είναι δύσκολη πρέπει με όλους να τα έχεις καλά να είσαι φίλος και  δεν έχεις γιορτές, αργίες, Κυριακές.  Δεν  θυμάμαι να έχω κάνει ποτέ Πάσχα πρωτοχρονιά σηκωνόμουν από το τραπέζι να έρθω να ανοίξω τον κινηματογράφο. Θέλω  φύγω να πάω να εκπληρώσω το τάμα μου είμαι από το Λιτόχωρο θα πάω στον Όλυμπο να ζήσω με τους φίλους μου τους παιδικούς και θα αράξω εκεί.

Περισσότερες φωτογραφίες εδώ http://www.striftaris.com/news/2015/3/8/cine-

Πρώτη δημοσίευση http://parallaximag.gr/parallax-view/oi-zoes-ton-allon-sto-pio-cult-sinema-tis-polis