Ένα βαλκανικό γουέστερν που δεν πρέπει να χάσετε!

Ένα σχόλιο για τον αντιτσιγγανισμό στα Βαλκάνια με αφορμή την Ρουμανική ταινία του  Ράντου Γιούντε Aferim

 

Το φεστιβάλ κινηματογράφου διανύει την δεύτερη του μέρα  με τον καιρό να βοηθάει για βόλτες  εξορμήσεις στο λιμάνι και φυσικά για πολλές ταινίες. Το φεστιβάλ ξεκίνησε δυναμικά με γνωστές και καλές ταινίες  με αποτέλεσμα πλήθος κόσμου να κάνει ουρές έξω από τις αίθουσες σε ταινίες sold out σε κάθε προβολή τους. 

Παιχνίδια πέρα από το ροζ και το γαλάζιο

Την Δήμητρα Κογκίδου είχα να την τύχη να την γνωρίσω στα 18, στο ξεκίνημα της δικής  μου προσπάθειας για ακτιβισμό και κινηματική δράση μέσα από τη Σύμπραξη για το Κοινωνικό Φύλο.  Στάθηκε πηγή έμπνευσης για όλους και όλες μας σε πολλά θέματα και συνεχίζει να προσφέρει πάντα αυτό το κάτι που λείπει από την πόλη και να ανοίγει νέους δρόμους.  Αποφασίσαμε να κάνουμε μια κουβέντα με αφορμή  το νέο της βιβλίο «ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΡΟΖ ΚΑΙ ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ - Όλα τα παιχνίδια για όλα τα παιδιά» το οποίο κυκλοφορεί από της εκδόσεις Επίκεντρο 

του Γ.Τσιτιριδη 

Οι ζωές των άλλων: Ιστορίες για αρκούδες

Τον Filtig τον γνώρισα την εποχή που εκδίδαμε το περιοδικό screw. Δεν θυμάμαι με πολλές  λεπτομέρειες την πρώτη μας συνάντηση, αλλά θυμάμαι πολύ καλά όλες τις επόμενες που θα ακολουθούσαν. Συνηθίζαμε να καθόμαστε σε διάφορα καφέ του κέντρου για πολλές ώρες ή να μιλάμε περπατώντας και αναλύοντας τα πάντα. Από την τέχνη, τον ακτιβισμό, την σεξουαλικότητα μέχρι προσωπικές μας εμμονές και προσπαθούσαμε πάνω από όλα να γελάμε πάρα πολύ κάνοντας διάφορα αστεία. Στην συνέχεια συνεργαστήκαμε στο περιοδικό fagazine στο οποίο μας έστελνε ένα κείμενο κάθε μήνα.  Πριν  τον γνωρίσω  για την μόνη του δουλειά που ήξερα ήταν γι αυτήν που μιλούσαν όλοι οι φίλοι μας, τα «Χρώματα». Όταν γνωριστήκαμε  συνεργάστηκε με την Μαρίζα Κώχ, είχε κάνει και κάποιες διασκευές ελληνικών τραγουδιών, είχα ζήσει από κοντά την δημιουργία των ποπ διασκευών με τον τίτλο Κασετίνα που εμένα μου άρεσαν πάρα πολύ και το ήξερε. Άλλωστε μιλούσαμε πολλές φορές για την αγάπη και το πάθος μας για την ελληνική πόπ και την Καίτη Γαρμπή. Παρ όλο που ζει στο Λονδίνο και το Βερολίνο τον τελευταίο καιρό η επαφή του με την Ελλάδα είναι έντονη μιας και ο ίδιος πιστεύει ότι είναι ένας τόπος πολύ ενδιαφέρον δημιουργικά. Έτσι συστήθηκε στο κοινό και ως μέλος στα ΦΥΤΑ και ως µέλος του φεµινιστικού σχήματος “Τα Τρωκτικά”. Πριν από καιρό μου έστειλε 12 τραγούδια που είχαν τον τίτλο «12 τραγούδια για αρκούδες» και μου είπε «είσαι από τους πρώτους που τα στέλνω, δεν κυκλοφορούν, δεν τα έχει ακούσει κανείς, θέλω να μου πεις την γνώμη σου». Το “12 τραγούδια για αρκούδες” είναι µια προσπάθεια για τη δημιουργία ενός ελληνόφωνου ερωτικού gay δίσκου.  Είναι η πρώτη φορά  με εξαίρεση κάποιους  καινούριους δημιουργούς, όπως ο Alex C, η Πράσινη Λεσβία, ο Στέργιος Σκώτος, όπου μπορείς να βρεις στίχους να αναφέρονται ξεκάθαρα στην ερωτική επιθυμία δυο αντρών σκιαγραφώντας συγχρόνως ένα ενδιαφέρον gay subculture, αυτό των αρκούδων, µια σκηνή που στα 90s αμφισβήτησε τα αντρικά πρότυπα ομορφιάς όπως επιβαλλόταν από το gay press της εποχής και κατάφερε την σεξουαλικοποίηση ενός διαφορετικού σώµατος, χοντρού και τριχωτού, μακριά από την φαντασίωση του απολλώνιου και αντικειμενικά  όµορφου. Στα τραγούδια αυτά ο Filtig µιλάει για τα σώµατα και την επιθυµία µε µια σχεδόν παιδική αφέλεια, απενοχοποιώντας σε ένα παιχνίδι ήχων και εικόνων το ταµπού της σεξουαλικότητας. Όπως πάντα τα τραγούδια του filtig είναι παιχνιδιάρικα, αστεία αλλά μπορεί να γίνουν και συγκινητικά, είναι παράλληλα περιγραφικά μέσα από αληθινά βιώματα που μπορεί στον καθένα να θυμίζουν κάτι και να τον αγγίζουν διαφορετικά.  Για το δίσκο δούλεψε µια μεγάλη οµάδα συνεργατών, µε κύριο τον συνθέτη Αλέξανδρο Δρόσο σε ενορχηστρώσεις, χωρωδίες, µείξεις, όπως και µια σειρά session µουσικών που πλαισιώνουν τα κοµµάτια, ενω το artwork της online κυκλοφορίας επιµελείται η Κατερινα Πάπχια.

Όπως κάθε καλοκαίρι έτσι και αυτό βρεθήκαμε σε διάφορους χώρους και ξεκινήσαμε αυτές τις ατελείωτες συζητήσεις με την διαφορά ότι μια από αυτές που κράτησε παραπάνω από 3 ώρες αποφασίσαμε να την ηχογραφήσουμε για να την παρουσιάσουμε δημόσια. Φυσικά αφαιρέσαμε πολλά από την συνέντευξη και λόγω χώρου και γιατί τα σημεία στα οποία ίσως και να γουστάραμε δεν μπορεί να περάσουν  στο χαρτί και τόσο εύκολα.

του Γ.Τσιτιριδη

Ο Χάρτης της πόλης: Η Γέφυρα των Στεναγμών

Είχα ένα βράδυ ραντεβού επάνω ακριβώς στην Καρπενησιώτη. Κοιτώντας τριγύρω και περιμένοντας, συνειδητοποίησα εκτός από το ότι η περιοχή ήταν ιδιαίτερα όμορφη ότι στεκόμουν επάνω σε μια γέφυρα. Όταν προσπάθησα να μάθω πληροφορίες σχετικά μ αυτήν δεν βρήκα παρά ελάχιστες. 

του Γ.ΤΣΙΤΙΡΙΔΗ

Οι ζωές των άλλων: Μουσουλμανική κοινότητα Θεσσαλονίκης

Στις περιοχές της βόρειας Ελλάδας εδώ και εκατοντάδες χρόνια οι μουσουλμάνοι συμβιώνουν με τους ορθόδοξους χριστιανούς αλλά και με τις υπόλοιπες μικρότερες θρησκευτικές κοινότητες. Ειδικά στη Δυτική Θράκη, λόγω της εξαίρεσης, της εκεί μουσουλμανικής κοινότητας από την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας όπως καθορίζονταν από τη συνθήκη της Λοζάνης, το μουσουλμανικό στοιχείο έχει ιδιαίτερα έντονη παρουσία. Με το τεράστιο κύμα αστυφιλίας που ξεκινάει από τα μέσα του εικοστού αιώνα και το οποίο χαρακτηρίζει όλον τον ελλαδικό χώρο με τη γιγάντωση των πόλεων και την εγκατάλειψη της υπαίθρου κυρίως ύστερα από τα καταστροφικά γεγονότα της ναζιστικής κατοχής και του μετέπειτα αιματηρού εμφυλίου πολέμου, έχουμε και την εγκατάσταση στην πόλη της Θεσσαλονίκης αρκετών ελλήνων μουσουλμάνων από τη Θράκη. ‘Όπως τόσοι άλλοι κάτοικοι από όλες τις περιοχές έτσι και αρκετοί μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης εγκαθίστανται στη Θεσσαλονίκη προσδοκώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, εύρεση εργασίας και δυνατότητα μόρφωσης. Παρά όμως αυτήν την μακρόχρονη συμβίωση και ενώ  έχουν  περάσει περισσότερα από 90 χρόνια από τη Συνθήκη της Λωζάνης οι έλληνες Μουσουλμάνοι αντιμετωπίζονται ακόμα με προκατάληψη και δυστυχώς ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας αφού καταπατώνται ακόμα και τα πιο βασικά τους δικαιώματα. Ο κ, Φερίτ Ισμαήλογλου, Αντιπρόεδρος του Μορφωτικού πολιτιστικού συλλόγου Μουσουλμάνων Μακεδονίας-Θράκης μας μιλάει για τα προβλήματα αυτών των συμπολιτών μας και τις υποσχέσεις της πολιτείας που έμειναν δυστυχώς  μόνο  στα   λόγια.

του Γ.Τσιτιριδη

Αγκαλιασμένα με τα τείχη

 του Γ.Τσιτιριδη

Τάσος Ψωμόπουλος

Μεσουρανούσε την χρυσή εποχή της  βιντεοκασέτας , εκεί που τον αγάπησε το ευρύ κοινό. Ηθοποιός με ομαδικό πνεύμα χαρακτηριστικός για το ύψος του και το στραβό χαμόγελο. Ο Τάσος Ψωμόπουλος αφού έπαιξε σε 152 ταινίες, δούλεψε ασταμάτητα  για πάνω από 43 χρόνια  κυρίως ως ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς σε Β ρόλους απολαμβάνει στα 72 του την ζωή του συνταξιούχου πίσω στην γενέτειρα , την Θεσσαλονίκη και μοιράζεται τον χρόνο του στις γειτονίες των παιδικών του χρόνων με παλιούς φίλους και στο εξοχικό του.

του Γ.ΤΣΙΤΙΡΙΔΗ